هدف کلی این پژوهش، تبیین اخلاق همسرداری و بررسی عوامل و راهکارهای موثر - و به ویژه نقش و تاثیر زنان - در تحکیم خانواده، بر اساس آموزه های دین مبین اسلام است. همچنین آسیب شناسی عواملی که باعث اختلاف، تضعیف و گسستگی روابط خانوادگی می گردد، مورد بررسی قرار می گیرد. در این پژوهش، مراد از نقش همسران در نظام خانواده، موقعیتی است که زن و شوهر در خانه دارند و توقعات و کارهائی که به تناسب این موقعیت و جایگاه، از آنان انتظار می رود. منظور از واژه ی «همسران» در عنوان موضوع، به لحاظ وضع موجود خانواده (خانواده هسته‏ای که مرکب از شوهر، زن و فرزندان است) عنوان شوهری برای مرد و همسری برای زن می ‏باشد که تحت این عناوین ایفای نقش می‏کنند. خانواده به عنوان کهن ‏ترین و پردامنه ‏ترین نظام در جوامع بشری، مناسب ‏ترین و مطمئن ‏ترین بستر و زمینه برای تأمین نیازهای جسمانی، معنوی و تربیتی اعضای خود است. نظام خانواده، مثل دیگر نظام‏های اجتماعی و انسانی دارای یک «سازمان» است. در یک سازمان، هر شخص بر اساس سلسله مراتب تعیین شده، جایگاه و نقش مشخصی دارد که نشانه ی میزان و تأثیرگذاری او بر دیگران، یا فرمانبرداری و تاثیرپذیری او از دیگران است. در نظام خانواده نیز هر فرد بر اساس جایگاه و نقش معینی که برای او تعیین شده است، در راه بالندگی و سلامت و سعادت خانواده به ایفا و انجام تکالیف و وظایف خود می پردازد. پیداست که در صورت عدم قرار گرفتن صحیح افراد خانواده – علی الخصوص والدین - در جایگاه های مناسب خود، این سازمان آنچنان که باید، به وضعیت و اهداف ایده آل نخواهد رسید. در دستورات و آموزش های دینی توجه بخصوصی به نقش‏های جنسیتی همسران شده است. واژگان کلیدی: اخلاق - خانواده –همسر – زن در خانواده ،اخلاق اسلامی ، استحکام، آرامش و سکون.