این تحقیق ، «حرکت پذیری » و وجود حرکت در مجردات مورد بررسی قرار داده و می کوشد تا به این مسأله پاسخ روشن و مستدلی بدهد. هدف واپسین نگارنده آنست که نشان دهد حرکت و تغیّر در امورمجرد، به لحاظ فلسفی و عقلی امری پذیرفتنی و قابل قبول است و از دیگر سو، تعارض و ناسازگاری ای که در نظر ابتدای میان متون دینی و یافته های عقل فلسفی به نظر می رسد زدودنی است . برای دستیابی به این هدف ابتدا در یک فصل سیر بحث حرکت در نقاط اولیه فکر فلسفی دنبال شده سپس در فصلی دیگر به ایضاح معنای لغوی و اصطلاحی حرکت پرداخته شده است . تبیین اقسام و احکام مربوط به حرکت هم بخشی از تلاش های مقدماتی رساله بوده است . و اما بنیاد این رساله و محور و کانون آن توجه به ادله ومبانی فلسفی ای است که حرکت در امور مجرد را ناممکن و ناشدنی می نمایانند به لحاظ فلسفی دو برهان اساسی در این باره موجود است : برهان فصل و وصل و برهان قوه و فعل . در این رساله با مراجعه به متون دست اول فلسفی در طی یک فصل تبیینی کامل و وافی از این دو برهان که سنگ بنای قول به حرکت ناپذیری مجردات اند ارائه شده و آنگاه براهین دیگری هم که ممکن است در این راستا به آنهاتمسک شود طرح و بیان شده اند. سپس در فصلی جداگانه تمامی این براهین و ادله نقد شده و سستی وکاستی و تردامنی آنها نمایان گشته است . نیز نگاهی درون دینی به بحث شده و دو افق دیگر به آن افزوده گشته است . اول بحثی در باب تکامل برزخی انسان که در آن هم از برهان عقلی و هم از دلایل نقلی بهره گرفته شده است . دوم بحثی در دلایل درون دینی تغیّر در مجردات با تکیه بر آیات و روایات . بنابراین نوشتار حاضر در سه فصل به همراه یک مقدمه و پیشگفتار سامان یافته است .