دین باوری و بهره مندی از خرد و اندیشه ای دینی از دغدغه های اصیل فکری شاعران شیعی مذهب بوده است. ابیات آنان در پرتو تجلیات باورهای آسمانی دین، به مراحل ارزشمندی از تعالی محتوی دست یافته است. آن گونه که بدون تردید می توان گفت: شعر شعرای شیعی بستر درخشان معنوی است که در هم گامی و همراهی آموزه های معنوی فکری، اندیشه های دینی بدست آورده است. عنوان این تحقیق «شعرا شیعی در خطّه هندوستان از آغاز قرن 1 ع تا پایان قرن 19 میلادی» است که در قلمرو بزرگ زبان فارسی و اردو به تحریر و نگارش در آمده است. این رساله با یک مقدمه که نگاهی گذرا بر احوال و آثار شعرای فارسی گو و اردو زبان از رهگذر اعتقاد دینی اسلامی و نیز مسیر تکوین اندیشه عرفانی، فلسفی، عشقی، مناقبت، اجتماعی، سیاسی، مدیحه شاهان وقت در شعر است. و در یک مقدمه و چهار فصل یک خاتمه تنظیم شده است. فصل اول: شعرای شیعی قرن هفدهم. شعرایی که فقط در زبان فارسی شعر سروده اند. الف: صاحب دیوان هستند. ب: فقط اشعار متفرقه دارند. فصل دوم: شعرای شیعی قرن هجدهم. 1. شعرایی که فقط در زبان فارسی شعر سروده اند. الف: صاحب دیوان هستند. ب: فقط اشعار متفرقه دارند. 2. شعرایی که فقط به زبان اردو شعر سروده اند. الف: صاحب دیوان هستند. ب: فقط اشعار متفرقه دارند. 3. شعرایی که در زبان فارسی و اردو شعر سروده اند. الف: صاحب دیوان هستند. ب: فقط اشعار متفرقه دارند. فصل سوم: شعرای شیعی قرن نوزدهم. 1. شعرای که فقط در زبان اردو شعر سروده اند. الف: صاحب دیوان هستند. ب: فقط اشعار متفرقه دارند. 2. شعرای که فقط در زبان فارسی و اردو شعر سروده اند. الف. صاحب دیوان هستند. 3. شعرای که فقط در زبان فارسی شعر سروده اند. الف: فقط اشعار متفرقه دارند. فصل چهارم: تأثیر شعراء در حفظ و نشر فرهنگ اسلام و تشیع در هند، خلاصه و نتیجه گیری، فهرست منابع و مآخذ.