کارگزاران حکومت که بازوان حاکم اجرایی می باشند و در امر حکومت نقش مهمی را ایفا می کنند که باید رفتار شایسته و برخورد نیک با مردم داشته باشند زیرا کارگزاران حکومت در خدمت مردم اند وظیفه شان است که با مهربانی به نیازهای مردم رسیدگی کنند اسلام حاکم و کارگزار را پدری مهربان و امین مردم می داند و نباید در امانت خیانتی کند و این در صورتی میسّر است که کارگزاران حکومت از سیرت و اخلاق شایسته و پسندیده برخوردار باشند و در انتخاب مدیران و مسئولان موازین عقلی و شرعی را رعایت کنند تا جامعه از هرگونه فساد و ضلالت مأمون باشد و همیشه از مسئولین مراقبت و در صورت منحرف بودن توبیخ تبنیه و در صورت لزوم گزینه عزل را انتخاب نماید و به خاطر روشن شدن گوشه ای از برخورد با کارگزاران در گزینش و عزل نگارنده این رساله را تدوین کرده تا بیان کند که امام(علیه السلام) در برخورد با کارگزاران و تعیین اوصافی برای گزینش جزء پیاده کردن عدالت اجتماعی و رهاندن جامعه از فقر و فساد به طرف آزادی امنیت محبت و رفاه چیز دیگری نخواسته است زیرا که مزه عدالت نزد آن امام همام از همه چیز شیرین تر است بخش دوم و سوم این رساله در بیان همین مطالب فوق است که برگشت همه آنها به یک نقطه واحد است که خواست همه انبیاء و اولیای خداوند است و آن عدالتخواهی و عدالت گستری است.