این پژوهش در پی توضیح تاثیر اصلاحات ارضی دهه 1340 بر تکوین مجدد دولت مطلقه در ایران می باشد، واژه « مجدد » از آنرو مورد تصریح قرار گرفته که این تحقیق، تکوین دولت مطلقه در ایران در دوران رضاشاه را مفروض خود قرار داده است. بنابراین پس از گسست در روند تکوین این دولت در سال های 1340_1320، در پی توضیح تاثیر اصلاحات ارضی بر تکوین مجدد آن می باشد. نگاه محوری ما به بحث اصلاحات ارضی در ایران این است که با این اصلاحات، بزرگ مالکان به عنوان یکی از نیروهای آزاد شده پس از گسست در روند تکوین دولت مطلقه قدرت سیاسی خود را به مقدار زیادی از دست دادند اما این قدرت به دهقانان انتقال نیافت و از سوی دیگر برای اولین بار در تاریخ ایران دولت در سطح گسترده ای ارباب مستقیم و نیرومند توده دهقانان گردید. دولت مطلقه در صورتی میتواند به ایفای نقش خود بپردازد که محیط مسطحی را در برابر خود ببیند، بر این اساس اصلاحات ارضی از یک سو با خلع قدرت از بزرگ مالکان و از سوی دیگر با ایجاد زمینه برای نفوذ در روستاها و همگونه ساختن پیرامون، نقش مهمی در تکوین مجدد دولت مطلقه ایفا نمود.