نام پژوهشگر: بهنام محبوبی
بهنام محبوبی علی معصومی
در سال های اخیر مطالعاتی در ارتباط با ترمیم و مقاوم سازی لرزه ای ساختمان ها صورت گرفته و روش های جدیدی نیز برای مدل سازی میانقاب ها، برآورد مقاومت و تعیین ویژگی های رفتاری آنها در برابر نیروهای جانبی زلزله ارائه شده است. عملکرد قاب های پرشده با دیوارهای آجری در زلزله های مختلف نشان می دهد که دیوارها به عنوان عناصر مقاوم در برابر زلزله دارای نقشی اساسی بوده اند. با توجه به مشاهدات آزمایشگاهی در نقش میانقاب بر افزایش سختی و مقاومت قاب های بتنی می توان از این ویژگی های میانقاب ها در مقاوم سازی قاب های بتنی استفاده نمود؛ اما مطالعات چندانی در خصوص قاب های بتنی و بررسی تأثیر افزودن میانقاب برای بهبود رفتار آنها انجام نشده است. با توجه به نیاز مقاوم سازی در سطح انبوه به ویژه برای ساختمان های کوتاه و متوسط و مشکلات روش های موجود به نظر می رسد می توان از مقاوم سازی با میانقاب که به دلایلی مانند هزینه کمتر و اجرای سریع و در عین حال استفاده از تکنولوژی ساده نسبت به اغلب روش های مقاوم سازی برتری دارد، استفاده کرد. به همین منظور در این پژوهش با قراردادن میانقاب های بنایی مسلح در قاب های بتن مسلح کوتاه مرتبه (2، 4، 7 و10 طبقه) تاثیر این میانقاب ها در مقاوم سازی قاب های بتن مسلح مورد بررسی قرار گرفت. قاب های مورد مطالعه، قاب های کناری بوده و از دو نوع تحلیل استاتیکی غیر خطی و تحلیل دینامیکی فزاینده (ida)، با استفاده از 7 شتاب نگاشت، استفاده شد. برای تعیین معیارهای پذیرش و پارامترهای مدل سازی قاب ها و میانقاب های بنایی مسلح از نشریه 376، نشریه 360، دستورالعمل fema273 و fema356 استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل نشان می دهد که میانقاب ها باعث افزایش مقاومت و ظرفیت قاب ها شده و این روند با افزایش تعداد طبقات سیر نزولی داشته است؛ به طوری که در قاب های 2، 4 و 7 طبقه تاثیر میانقاب در افزایش مقاومت و ظرفیت قاب ها نسبت به قاب 10 طبقه بیشتر بوده است.