از لحاظ آناتومیکی سپتوم و هیپوکمپ ارتباطات وسیعی با هم دارند.سپتوم حاوی نورون های کولینرژیک و گاباارژیک می باشد.این نورون ها انشعاباتی به هیپوکمپ دارند. هیپوکمپ انشعابات گاباارژیک به سپتوم میانی و انشعابات گلوتاماترژیک به سپتوم جانبی می فرستد.هیپوکمپ پشتی حاوی رسپتورهای اوپیوئیدی می باشد که در تنظیم اضطراب دخیل می باشند.تحریک این رسپتور ها با کاهش آزادسازی سروتونین سبب کاهش اضطراب می گردد. تست elevated plus maze برای تشخیص اضطراب در جوندگان بکار می رود. در این تست مورفین ، آگونیست رسپتور اپیوئیدی µ با دوز های g/ratµ 2.5 و5 و 7.5 به هیپوکمپ پشتی و موسیمول، آگونیست گاباa با دوز هایng/rat 2.5 و 5و 10 و بکلوفن ، آگونیست گابا b با دوز هایng/rat 0.1و 0.5و 1 در تست مذکور بکار برده شده اند و در مرحله بعد بصورت همزمان آگونیست اپیوئیدی و آگونیست های گابا تزریق گردیده است. تزریق 10ng/rat موسیمول سبب افزایش معنا دار در oat% وoae% گردید و تزریق 1ng/rat بکلوفن سبب کاهش معنا دار در oat% وoae% گردید. تزریق دوطرفه مورفین به ناحیه ca1 در دوز 7.5µg/rat سبب افزایش معناداری در oat%و oae% شده ، که نشان دهنده نقش اضطراب زدایی آن در موشها است. تزریق همزمان مورفین7.5µg/rat و موسیمول با دوز هایng/rat 2.5 و 5و 10 سبب کاهش در اضطراب گردیده و تزریق همزمان بکلوفن با دوز هایng/rat 0.1و 0.5و 1 و مورفین 7.5 µg/rat سبب افزایش اضطراب در این تست گردیده است. مورفین از طریق تحریک آزادسازی سروتونین و استیل کولین سبب افزایش رفتار اضطراب زدایی می شود. تحریک رسپتورهای اوپیوئیدی منجر به کاهش آزادسازی سروتونین شده و عملکرد اضطراب زدایی مورفین از اینجا نشات می گیرد. بر طبق این فرضیه می توان بیان کرد که سیستم سروتونرژیکی هیپوکمپ در پاسخ های اضطراب زایی مورفین دخالت دارد. موسیمول با مهار سیستم سپتوهیپوکمپ از طریق سپتوم میانی اثر اضطراب زدایی خود را اعمال می کند. بکلوفن با اثرات پیش سیناپسی خود سبب افزایش اضطراب در موش ها می شود.احتمالاً در تزریق همزمان بکلوفن و مورفین ، بکلوفن اثرات اضطراب زدایی مورفین را کاهش می دهد.