هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر شادکامی، کیفیت زندگی و تنظیم هیجانی دانشجویان دانشگاه تربیت معلم بود. روش: پژوهش حاضریک مطالعه شبه آزمایشی همراه با گروه کنترل و پیش آزمون- پس آزمون بود. 28 نفر از دانشجویان دانشگاه تربیت معلم با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه ی در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. شرکت کنندگان گروه آزمایش طی 12 جلسه سه ساعته، پنج مهارت اصلی زندگی شامل مهارتهای مقابله با خلق منفی، برقراری ارتباط موثر، جرات مندی، مدیریت خشم و مدیریت استرس را دریافت کردند. ولی گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای دریافت نکرد. آزمودنی های هر دو گروه آزمایش و گواه، پیش و پس از مداخله، پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی و تنظیم هیجانی شات را تکمیل نمودند. داده های بدست آمده با استفاده از روش های آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری و چند متغیری و نرم افزار18- spssمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مهارت های زندگی بهبود معناداری در شادکامی و راهبردهای تنظیم هیجان شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. هم چنین آموزش مهارت های زندگی به افزایش نمرات کیفیت زندگی شرکت کنندگان گروه آزمایش، در حیطه های سلامت روانی، روابط اجتماعی و محیط فیزیکی شد، اما بر حیطه سلامت جسمانی تاثیر معناداری نداشت. نتیجه: برنامه آموزش مهارتهای زندگی، مداخله موثری برای افزایش میزان شادکامی، کیفیت زندگی و تنظیم هیجانی دانشجویان است. این یافته ها از اثریخشی برنامه آموزش مهارتهای زندگی به عنوان یک مداخله مبتنی بر رویکردهای شناختی- رفتاری در ارتقای کیفیت زندگی و شاخص های بهداشت روانی دانشجویان حمایت می کند. بنابراین با توسعه این نوع آموزش ها می توان به بهبود سطح کیفیت زندگی و شادکامی دانشجویان کمک کرد.