بیع یکی از عقود رایج در جامعه محسوب می شود که گسترش فعالیت های تجاری و بازرگانی، موجب بروز اختلافات و مسایل حقوقی متعددی در ارتباط با آن گردیده است. یکی از این مسایل بحث برانگیز، خواه در عرصه داخلی و یا بین الملل، موضوع تعهدات فروشنده و خریدار و همچنین ضمانت اجراهای تخلف از انجام آن تعهدات می باشد. در این پایان نامه، یکی از تعهدات بایع که تحویل کالای عاری از حقوق و ادعای شخص ثالث است از دیدگاه حقوق ایران و همچنین کنوانسیون بیع بین المللی کالا ( 1980 وین ) که در بعد بین الملل یکی از کنوانسیون های معتبر محسوب می شود، مورد بررسی قرار گرفته است.از شباهت های موجود بین این دو نظام حقوقی می توان به وجود تعهد فروشنده مبنی بر تحویل کالای آزاد از حق شخص ثالث و همچنین تاثیر علم خریدار بر کاهش مسئولیت فروشنده اشاره نمود. وجه افتراق این دو نیز در قلمرو ضمان درک و ضمانت اجرای عدم انجام این تعهد می باشد.با وجود اینکه ایران به این کنوانسیون ملحق نشده است اما پیشرفت کشور منوط به گسترش روابط تجاری است که الحاق به کنوانسیون، این امر را تسهیل می نماید. عدم مطابقت حقوقی در کنوانسیون تفاوت اساسی با مبحث ضمان درک ندارد و در نتیجه پذیرش کنوانسیون مغایرتی با مبانی فقهی و حقوقی ایران ایجاد نمی کند.