شناخت بیشتر نسبت به سیستم های سازه ای مختلف در جهت بکارگیری آگاهانه از آن در پروژه ها همواره از ملزومات بوده است که استفاده از دیوار برشی فولادی به منظور کاهش وزن سازه و افزایش شکل پذیری در سازه می باشد. بنابراین برای مقابله با نیروهای جانبی زیاد در طبقات تحتانی و همچنین دلایلی مانند کاهش در ابعاد تیر و ستون ها، ضخامت دیوار فولادی در این طبقات و یا هر دلیل دیگری می توان از دیوار برشی بتنی برای افزایش مقاومت در سازه استفاده نمود. لذا این پژوهش در جهت دستیابی به شناخت بیشتر از رفتار لرزه ای این سیستم سازه ای صورت گرفته است. دیوار فولادی مورد بحث در این پروژه از نوع سخت نشده می باشد که به همراه قاب خمشی ویژه و دیوار بتنی، مورد بررسی قرار گرفته است که نتایج بدست آمده از نشان می دهد که با استفاده از دیوار بتنی در طبقات تحتانی، می توان کاهش محسوسی در ابعاد تیر و ستون های دیوار در این طبقات ایجاد نمود، البته کاهش در ابعاد تیر، قابل توجه می باشد. همچنین استفاده از این سیستم سازه ای کمک می کند تا دیوار های فولادی ضخیم در این طبقات با دیوار بتنی جایگزین شود و مشکلات مربوط به شکست ترد که در دیوارهای ضخیم ایجاد می شود رفع می گردد. نتایج بدست آمده از تحلیل غیر خطی بروی مدل های 4 ، 6 و 8 طبقه نشان می دهد که استفاده از دیوار بتنی در طبقات تحتانی باعث کاهش در تعداد مفاصل پلاستیک و همچنین کاهش در تغییر مکان نسبی طبقات می گردد که این کاهش با افزایش ارتفاع دیوار بتنی محسوس تر می باشد. همچنین بررسی نشان می دهد که این سیستم سازه ای طراحی شده با ضریب رفتار 11 ( مطابق آیین نامه 2800 ) نمی تواند سختی لازم تعیین شده برای حد ایمنی جانی ( ls ) را تامین نماید.

استفاده ی بهینه از مواد و مصالح در بتن، شناخت تأثیر مواد در ترکیب با یکدیگر و بالا بردن مدت زمان بهره برداری از محصول تولید شده برای صرفه جویی در انرژی و هزینه ها، بکارگیری فناوری های نوین در این صنعت را می طلبد. ایده ی ترکیب الیاف و نانوذرات برای بررسی تأثیر آن ها بر روی بتن، پی بردن به روند تغییرات ویژگی ها و دستیابی به نتایجی است که امکان استفاده از بتن برای کاربردهای خاص را فراهم نماید. در این پایان نامه تأثیر الیاف پلی پروپیلن و الیاف شیشه با طول های 12 میلیمتر و نسبت های 0، 0/15، 0/3، 0/45 و 0/6 درصد وزنی سیمان بر خواص مکانیکی بتن حاوی نانوسیلیس پودری با ابعاد 20 تا 30 نانومتر با نسبت های 1 و 2 درصد وزنی سیمان مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور 216 نمونه ی مکعبی و استوانه ای در قالب 18 نوع طرح اختلاط تهیه شده و آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت کششی و آزمایش التراسونیک (برای تعیین مدول الاستیسیته ی بتن) روی نمونه ها انجام شد. مقایسه ی نتایج حاصل از آزمایشات بیانگر افزایش قابل توجه مشخصات مکانیکی بتن های دارای الیاف و نانوسیلیس، نسبت به نمونه های شاهد بود.