تمثیل به عنوان یکی از شیوه¬های بیانی، از دیرباز، مورد توجه سخنوران بوده است. این شیوه با پوشش حداکثری ظرفیت¬های تصویرسازی، به گوینده این امکان را می¬دهد تا از رهگذر آن به نوعی سهولت بیانی و به تبع آن، ماندگاری مضاعف مقصود مورد نظر خویش در ذهن مخاطب، دست یابد. پایان نامه حاضر به بررسی "تمثیل و کارکردهای آن در دیوان ابن یمین فریومدی" می¬پردازد. بررسی این شیوه خاص، با توجه به عنایت شاعر نسبت به کاربرد آن از بین دیگر فنون بیانی، به منظور دست¬یابی به نتایجی تازه در باب تمثیل و کارکردهای آن در قوالب مختلف شعری، ضروری به نظر می¬رسید. پژوهش حاضر در پنج فصل تنظیم شده است: فصل اول به بررسی زندگی¬نامه شاعر می¬پردازد. فصل دوم به تعریف تمثیل، بررسی پیشینه و انواع آن، آراء صاحب نظران در این باب و سپس تعیین محدوده آن در دو شاخه علم بدیع و بیان، اختصاص یافته است. فصل سوم درآمدی است بر سه مقوله ساختار، محتوا و کارکرد تمثیل در دیوان شاعر؛ فصل چهارم نیز شامل شواهد و مصادیق به کارگیری این شیوه است در دیوان ابن یمین؛ نگارنده در این فصل با به دست دادن تعداد قابل توجهی از تمثیلات شاعر در سر تا سر دیوان که در چهار قالب عمده قصیده، قطعه، غزل و رباعی پرورده شده¬اند، مجموعه کاملی از کاربرد این شیوه در دیوان ابن یمین را گرد آورده است. فصل پنجم، شامل نمودارهای آماری است که حاصل این پژوهش است. این نمودارها به بررسی آماری ساختار، محتوا و کارکرد تمثیل در دیوان ابن یمین می¬پردازند.