رساله حاضر پژوهشی در رابطه با تاثیرات معماری و طراحی محیط بر درمان اعتیاد و هدف آن خلق فضاهایی با عملکردهای اقامتی، درمانی، رفاهی، ورزشی و آموزشی برای اثر بخشی بیشتر در بهبود معتادین است، در زمینه درمان اعتیاد راه های مختلفی برای رهایی معتادین در کشور و سایر نقاط جهان وجود دارد در میان این روش ها مراکز اقامتی ترک اعتیاد یا به اصطلاح رایج تر کمپ ها از اصلی ترین و اولین گزینه های ترک مواد مخدر در کشور محسوب می گردند. متاسفانه به غیر از تعداد انگشت شماری از این مراکز اغلب کمپ ها برای کاربری مربوطه که همان ترک اعتیاد می باشد طراحی نشده اند و معمولا ساختمان های فرسوده داخل شهرها با حداقل سرانه موجود و یا ساختمان های نسبتا مخروبه حاشیه شهرها و روستاها را با حداقل امکانات نسبت به این کاربری ها اختصاص می دهند مکان هایی که حضور صرف در آنها بسیار طاقت فرساست و این عدم آسایش و رنج را می بایست به فشار روانی بالای توام با ترک در دوره درمان اضافه کرد. در این پایان نامه پیش از رسیدن به فرایند طراحی تمامی فرضیات شامل تاثیرات کیفیت محیط درمانی و فضای سبز و رضایتمندی از محیط درمانی و سایر مولفه ها از طریق پرسشنامه هایی مورد آزمایش قرار گرفت و تاثیر آنها بر فرآیند درمان معتادین از طریق کاهش عوارض مورد بررسی قرار گرفت، این پژوهش شامل یک مطالعه ی علّی- تطبیقی و همبستگی میان دو گروه از کمپ ها(گروه اول: کمپ های دارای سرانه کافی، امکانات، کیفیت محیطی و فضای سبز مناسب، گروه دوم: کمپ های دارای سرانه ناکافی، امکانات، کیفیت محیطی و فضای سبز نامناسب) می باشد که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و سپس در بین هر گروه پرسشنامه هایی در همین خصوص توزیع شده است. نتایج پژوهش نمایانگر وجود اختلاف معنی داری میان این دو گروه از کمپ ها از بابت میزان اضطراب، عزت نفس، شادکامی و رضایتمندی از محیط کمپ می باشد که در این خصوص کمپ مناسب تر در کاهش عوارض یاد شده و جلب رضایت مراجعین در سطوح بالای موفقیت قرار داشت. نباید فراموش کرد که درمان اعتیاد یک فرآیند چند رشته ای است که عدم توجه به شاخه ای کوچک می تواند موفقیت درمان را دچار ابهام نماید، معماری و طراحی محیط نیز از این حوزه مستثنی نیست شاید در نگاه اول ارتباط کمی میان طراحی معماری و مسئله اعتیاد احساس گردد و سایر روش ها مانند درمان های دارویی و مشاوره های روانشناسی تاثیر بیشتری در درمان این معضل داشته باشد، ولی تنها در کنار هم قرار گرفتن همه این راهکارها می تواند منجر به افزایش موفقیت آمیز درمان اعتیاد در جامعه گردد.

جهانگردی، در دنیای امروز، با اهداف و مقاصد مختلفی، نظیر تبادل اطلاعات و فرهنگ، افزایش علم وآگاهی نسبت به جوامع پیشین و گذراندن اوقات فراغت انجام می شود ودر ساختارهای اقتصادی، اجتماعی و بین المللی هر روز جایگاه والاتری می یابد. متاسفانه علی رغم وجود قابلیتهای توریستی بالا در مناطق مختلف ایران، صنعت جهانگردی نتوانسته جایگاه مناسب و در خور توجه ای در عرصه بین المللی به خود اختصاص دهد. مشخص و مدون نبودن هدف ها و سیاست های این صنعت طی سالها قبل، کمبود امکانات برای توسعه و تجهیز تاسیسات ایرانگردی و جهانگردی و ... شمه ای از عوامل مهم نارسایی در صنعت گردشگری ایران، می باشد.طرح حاضر در راستای نیل به یک جهانگردی پویا و پایدار در شهرستان بروجن استان چهارمحال و بختیاری صورت پذیرفته است و سعی شده است قابلیتها و پتانسیلهای ویژه توریستی و اکوتوریستی شهرستان معرفی گردند، تا به یکی از نقاط مهم توریستی کشور تبدیل نمود و از این رهگذر، مشکلات اقتصادی عمده ای را که گریبان گیر مردم این شهرستان است، مرتفع نمود. با توجه به رونق فعالیت گردشگری و تبدیل شدن آن به یکی از بزرگ ترین منابع درآمدزای دنیا، دستیابی به یک شناخت از توان های اکولوژیکی این تالاب، با استفاده از الگو و نمونه های بهینه و مناسب توسعه گردشگری، به ویژه بوم گردی (طبیعت گردی) ضروری است و برای رسیدن به طبیعت گردی موفق، باید از رهگذر توسعه پایدار گردشگری گذر کرد. در این راستا اهداف اصلی این پژوهش شامل تحلیل و بررسی این توان های اکولوژیکی، ارتقاء کیفیت تنوعات زیست محیطی و پایبندی به ویژگی های اقلیمی می باشد که لحاظ کردن این ویژگی ها در طراحی، لازم و ضروری است. با توجه به اهداف پژوهش، طراحی ساحل تالاب از طریق شناسایی پتانسیل ها و توان های زیست محیطی دریا و خشکی و دسته بندی آن در جدول انجام و به دنبال آن میزان توان منطقه جهت جذب گردشگر سنجیده شد. در ادامه برنامه ریزی راهبردی و طرحی متناسب با آن تدوین گردید

رویکرد انسانی در کنار توجه به مفهوم توسعه ی پایدار در معماری منجر به شکل گیری مفهوم پایداری اجتماعی شده است. در معنای پایداری اجتماعی، حفظ و ثبات مولفه های اجتماعی و فرهنگی جامعه هم پیوند با ابعاد زیست محیطی و اقتصادی مطرح است و به رفتارهای انسانی بستگی دارد که در درون فضا رخ می دهد. طراحی معماری می تواند در یافتن راه حلهایی برای تاثیر متقابل گروه های اجتماعی نقش ایفا کند. شهرها جایگاه اصلی فعالیت های انسانی هستند. برای پایداری در شهر باید به جنبه های اجتماعی نظیر ایجاد و حمایت از محیط های انسانی فعال و فضاهای زنده توجه شود. ایستگاه مترو به عنوان فضای عمومی شهری همواره پذیرای جمعیت انسانی بسیاری در روز است از اینرو نادیده گرفتن پتانسیل های تاثیرگذار در تعاملات اجتماعی مناسب می تواند این فضای شهری را به یک معضل شهری تبدیل نماید. در این راستا شناخت و تجزیه و تحلیل و شکل دهی به فضاهای مترو به عنوان فضای شهری پایدار نیازمند شناخت عوامل و فاکتورهای تاثیرگذار بر پایداری اجتماعی و شناخت پتانسیل های طراحی این گونه فضاهاست. در این پژوهش به روش توصیفی- تحلیلی، سوابق موضوع در قالب تعریف توسعه ی پایدار، جایگاه پایداری اجتماعی در توسعه و نقش معماری در پایداری اجتماعی و معیارهای آن مورد بررسی قرارگرفته و تاثیر هر فاکتور و ارتباط آن با دیگر فاکتورها و راهکارهای دستیابی به هر یک تحلیل گردیده است. از مقایسه ی تطبیقی فاکتورها و راهکارهای ارائه شده و پتانسیل فضایی ایستگاه های مترو، معیارهایی منطبق با ویژگی های فضایی ایستگاه ها استخراج شده و در قالب پرسش نامه هایی از مردم به عنوان مخاطبان این فضاها مورد نظرسنجی قرارگرفته و نتایج با استفاده از نرم افزار spss تحلیل گردیده است. بر اساس نتایج، چگونگی تاثیر، اهمیت و اولویت فاکتورهای تاثیرگذار در معیارهای پایداری اجتماعی، در سه بخش کالبد، فعالیت و معنا مشخص شده و در نهایت راهکارهایی برای طرحی متناسب با فرهنگ و خواست و نیاز و پیش زمینه ی ذهنی استفاده کنندگان، ارائه گردیده است