مقدمه و هدف: پریودنتیت یک بیماری التهابی است که بافت های حمایت کننده ی دارای عروق دندان را درگیر می کند. آنژیوژنز یک جزء جدایی ناپذیر در پاتوژنز بیماری های عروقی و التهاب های مزمن نظیر پریودنتیت است و یکی از تنظیم کننده های اصلی ایجاد عروق جدید، فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی (vegf) محسوب می شود. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه ی سطح vegf مایع شیار لثه ای (gcf) در بیماران مبتلا به پریودنتیت مهاجم و مزمن و افراد سالم بوده است. روش کار و مواد: در این مطالعه بالینی مقطعی 45 نفر از افراد داوطلب در 3 گروه مساوی از افراد سالم، مبتلا به پریودنتیت مزمن و مبتلا به پریودنتیت مهاجم قرار گرفتند. جهت نمونه گیری از افراد، با استفاده از paper cone شماره 40 در افراد مبتلا به پریودنتیت، از سالکوس دندان با بیشترین میزان clinical attachment loss و نشانه های التهاب، gcf جذب گردید. به طور مشابه در افراد سالم از سالکوس مزیوباکال دندان مولر اول سمت چپ بالا نمونه گیری انجام شد. پس از جمع آوری تمام نمونه ها، با استفاده از تست elisa، سطح vegf نمونه ها تعیین گردید و داده ها با استفاده از نرم افزار spss نسخه 16 و تست آماری anova آنالیز شدند. یافته ها: مطالعه ی حاضر نشان داد که میانگین غلظت vegf در gcf افراد سالم، مبتلا به پریودنتیت مزمن و مبتلا به پریودنتیت مهاجم به ترتیب 63/192، 38/1409 و 33/1734 نانوگرم بر لیتر می باشد. به طور معناداری سطح vegf در بیماران مبتلا به پریودنتیت مهاجم بیشتر از مزمن (p=0.003) و سطح vegf در هر دو گروه پریودنتیت بیشتر از افراد سالم بود (p<0.001). اگرچه میان غلظت vegf مایع شیار لثه ای با سن و جنسیت افراد رابطه ی معناداری مشاهده نگردید (p>0.05). نتیجه گیری: سطح vegf در بیماران مبتلا به هر دو نوع پریودنتیت نسبت به افراد سالم و در پریودنتیت مهاجم نسبت به مزمن افزایش معناداری داشت. کلمات کلیدی: پریودنتیت مهاجم، پریودنتیت مزمن، فاکتور رشد اندوتلیالی عروقی، مایع شیار لثه ای و لثه سالم