پارک جنگلی یاسوج با مساحت حدود 1000 هکتار در شمال شرقی شهر یاسوج، مرکز استان کهگیلویه و بویر احمد، واقع شده است. جهت یک برنامه ریزی درست و کاربردی،استفاده از روش های سنجش از دور ،gis و ابزار مدیریتی mcdm نظیر روش تحلیلی سلسله مراتبی (ahp) و روش ترکیب خطی وزنی (wlc) می تواند پیشنهادات مناسبی را برای استفاده پایدار از توان تفرجی پارک و برنامه ریزی و مدیریت پایدار آن ارائه نماید. در این تحقیق، تغییرات پوشش-کاربری اراضی در منطقه پارک جنگلی یاسوج و تاثیر عوامل توپوگرافی منطقه بر آن در یک دوره زمانی بین سال های 1344 و 1390 با استفاده از قدیمی ترین و جدیدترین داده های در دسترس بررسی شده است. همچنین در این مطالعه جهت بررسی توان تفرجی پارک جنگلی یاسوج از روش ترکیب خطی وزن دار، با استفاده از سامانه ی اطلاعات جغرافیایی برای انتخاب مناسب ترین مکان ها برای کاربری های مختلف بر اساس رتبه بندی از طریق ارزیابی معیارها استفاده شد. نتایج بررسی نشان داد که در طول این دوره زمانی، در حدود %60 از قطعات نمونه در طبقات مختلف ارتفاعی و شیب، از لحاظ تغییرات پوشش-کاربری اراضی تغییر نکرده اند. از اینکه بیشترین تغییر پوشش-کاربری اراضی به صورت همزمان در مناطق کم شیب، و کمترین آن در مناطق پرشیب اتفاق افتاده است، می توان چنین استنباط نمود که توپوگرافی بخصوص شیب، عامل مهمی در حفاظت از پوشش جنگلی در این گونه مناطق می باشد. پارک بودن منطقه مورد مطالعه و تا حدودی حفاظت از آن می تواند عاملی مهم برای جلوگیری از بروز تغییرات عمده در این منطقه باشد. افزایش مسیر های پیاده روی و جاده های خاکی در محدوده پارک در دهه های اخیر موید نیاز جامعه برای برنامه ریزی بیشتر برای تفرج غیر متمرکز در این منطقه می باشد. محاسبه ی مساحت قسمت های مختلف نشان داد که 32/99 هکتار از پارک برای تفرج متمرکز و 2/269 هکتار از پارک برای بازسازی و احیا، بیشترین مساحت پارک یعنی7/581 هکتار از پارک برای تفرج گسترده و 7/88 هکتار به دلیل شیب بالای 60 درصد به عنوان مناطق حفاظت شده مناسب می باشد.