در زمینه علل و دلایل مشارکت رأی دهی شهروندان، چگونگی و چرایی تغییرات در میزان رأی دهی و نیز بررسی تأثیر متغیرهای فردی و اجتماعی بر اشکال مشارکت در انتخابات در ایران تلاش های اندکی صورت پذیرفته است. جامعه شناسی سیاسی در ایران اسلامی از فقر مطالعات تجربی رنج می برد. این رنج، در مطالعات تجربی کیفی نمود بیشتری دارد. انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و پیروزی آقای روحانی برخلاف تصورات پیش از برگزاری انتخابات در عرصه سیاسی بهانه ای گردید تا نگارنده به این حوزه ورود پیدا کند. هدف اصلی از پژوهش یافتن انگیزه های رأی دهی در انتخابات یازدهم ریاست جمهوری و تلاش برای تاسیس الگوی نظری رأی دهی مردم ایران بود. جهت دستیابی به این هدف از روش مصاحبه نیمه ساختند بهره گرفته شد و محدوده مطالعه مردم شهر خوی انتخاب گردید. با تحلیل داده ها نگارنده متوجه شد که می توان با توسعه نظریه چارچوب دیوید اسنو به هدف بیان شده دست یافت. بر اساس یافته های این پژوهش مردم شهر خوی مردمی غیرسیاسی، محافظه کار و با گرایش های مذهبی – سنتی اند که در کل بر مبنای رویکرد انتخاب عاقلانه در انتخابات رأی می دهند، اما انتخاب عاقلانه آنان در چارچوب وضعیت خاص و گفتمان های اقناعی خاص دوره انتخابات صورت می پذیرد.