مهاجرت یزدی ها به قومس و مخصوصا" شهرستان شاهرود در زمان قاجار به دلیل کمبود آب و بدی آب و هوا و خشکسالی ، تجارت ، معماری و قرار گرفتن شاهرود در مسیر زوار ثامن الائمه می باشد که این امر باعث رشد اقتصادی ، فرهنگی و اجتماعی قومس گردیده است . این پایان نامه علمی – پژوهشی با استفاده از منابع دسته اول به روش کتابخانه ای و فیش برداری وروش میدانی که از طریق مصاحبه با یزدی های ساکن شاهرود انجام شده سعی بر این دارد که علاوه بر بررسی علل مهاجرت یزدی ها به قومس ، به تاثیرات فرهنگی ، اجتماعی و اقتصادی آن ها نیز بپردازد . متاسفانه از آن جا که اکثر نسل اولی های مهاجرین از دنیا رفته اند ، نسل دوم و سوم در باره علل مهاجرت پدرانشان اطلاعات اندکی دارند و این موضوع چیزی نبوده که از سوی رسانه ها یا نویسندگان آن زمان مورد توجه واقع شده و ثبت شود . لذا محقق در تدوین این اثر یا دشواری های زیادی مواجه شده است . به هر حال نتایج مطالعات نشان داده است که پس از خشکسالی فزاینده سال 1352 بسیاری از مردم نواحی مختلف استان یزد به سایر نقاط ایران از جمله در ایالت قومس و به ویژه در شاهرود سکنی گزیده اند . البته عوامل دیگری چون تجارت ، مهاجرت یزدی ها برای حفر کاریز و حرفه معماری ، باعث ماندگاری آن ها در منطقه گردیده ، مشاغلی که مورد نیاز مردم منطقه نیز بوده است .