چکیده یکی از موضوعات بسیار مهم در مدیریت اراضی امروزه، مسئله حریم پیرامونی شهرها و حفاظت از آنها است. در واقع شهرها در طی مراحل رشد و توسعـه خود بارها فضاهای پیرامــون خود را تصرف نموده اند. در کلانشهر تهران نیز روند گسترش و رشد شهر و سکونتگاه های پیرامون آن در چند دهه اخیر به گونه ای بوده است که گستره حریم تهران را دچار دست اندازی و نابودی گسترده نموده و اراضی با پوشش طبیعی باغ ها، مراتع، جنگل ها و به طور کلی فضاهای طبیعی را در سطح گسترده ای نابود نموده است. این مقاله بدنبال پاسخگویی به این سوال است که مهمترین آسیب های مواجه با حریم (با تاکید بر پارک جنگلی سرخه حصار) از منظر قوانین و مقررات کاربری اراضی چیست؟ برای پاسخگویی به سوال فوق در این پژوهش از روش تحلیل محتوایی استفاده شده است و جهت گردآوری اطلاعات از دو روش اسنادی و مطالعه میدانی بهره گرفته شده است. مهمترین نتایج حاصله از این پژوهش عبارتند از: - بواسطه بخشی بودن نظام اداری کشور، تعدد قوانین وجود دارد و به واسطه سکونت کمتری که در محدوده حریم وجود دارد، نظارت اجتماعی کمتــر بوده و تخلفات بیشتر را از جانب نهادهای مختلف محیا می سازد. - قوانین و مقررات مربوط به حریم، قوانین مبهم و پراکنده ای هستند که برداشت های مختلفی را ایجاد می نمایند و عرصه را بر تعرض در حریم فراهم می سازد. - به موجب قانون حفاظت و بهره برداری از حریم محدوده شهرها که شهرداری ها را ناظر قلمداد کرده، این نظارت به دلیل تعارضی که بین اختیارات دستگاه ها در حریم وجود دارد، چندان قابل اجرا نیست و نهادهای مختلف را ملزم به پیروی از این قانون نمی کند. - نبود دادگاه های تخصصی برای رسیدگی به جرایم - کمبود سازمان های غیر دولتی و مردم نهاد مرتبط با این فعالیت ها