شدت مصرف انرژی، شاخصی مهم هم از بعد توسعه پایدار و هم از بعد امنیت انرژی برای کشورهای درحال توسعه و توسعه یافته می باشد. چرا که شدت مصرف انرژی کاهنده هم با رشد اقتصادی سازگار بوده و همسو با توسعه پایدار است. هدف این مطالعه، مطالعه تطبیقی عوامل موثر بر شدت مصرف انرژی در کشورهای منتخب توسعه یافته(7 کشور) و درحال توسعه(7 کشور) با تاکید بر توسعه پایدار طی بازه زمانی 2010-1990 می باشد. بدین منظور ابتدا با روش های تحلیلی و توصیفی عوامل موثر بر شدت مصرف انرژی و راهکارهای قیمتی و غیرقیمتی کاهش شدت انرژی تبیین گردید. در ادامه با استفاده از مدل اقتصادسنجی تصریح شده اثر درآمد سرانه، قیمت انرژی، شاخص صنعتی شدن، درجه شهرنشینی و تشکیل موجودی سرمایه بر شدت مصرف انرژی به روش حدقل مربعات پویایی پانلی(pdols) بررسی گردید. کشش قیمتی شدت مصرف انرژی کشورهای توسعه یافته بیشتر از کشورهای درحال توسعه بوده و کشورهای توسعه یافته نسبت به افزایش قیمت انرژی حساسیت بیشتری را نشان می دهند(شدت انرژی را کاهش می‎د هند). درجه شهرنشینی اثر مثبت و معنی دار بر شدت مصرف انرژی کشورهای درحال توسعه داشته درحالی که برای کشورهای توسعه یافته بی معنی است. برای هر دو گروه از کشورها صنعتی شدن تأثیر مثبت و معنی دار بر شدت مصرف انرژی داشته و کشش صنعتی شدن شدت انرژی برای هر دو گروه از کشورها بزرگتر از واحد می باشد. بالا بودن متوسط شدت انرژی کشورهای منتخب درحال توسعه از کشورهای توسعه یافته بیانگر این مهم است که کشورهای درحال توسعه پتانسیل های فراوانی برای کاهش شدت انرژی دارند و می توانند با کاهش شدت انرژی نگرانی های زیست محیطی را نیز بکاهند.