فرایند افزایش سن امری اجتناب¬ناپذیر است که بر تمامی جنبه¬های زیستی انسان تأثیر می¬گذارد. همان¬طور که طول عمر افراد افزایش می¬یابد،اهمیت فعالیت جسمانی نیز با توجه به حفظ ساختار اسکلتی فرد آشکارتر می¬شود. مطالعات متعدد نشان داده¬اند که انجام فعالیت ورزشی،تأثیرات متفاوتی بر روی ساختار اسکلتی می¬گذارد.بنابراین هدف پژوهش حاضر مقایسه نیمرخ ساختاری زنان سالمند ورزشکار و غیر ورزشکار بود.20سالمند ورزشکار سالم با سابقه ورزش حداقل5سال(میانگین سن 26/4±7/65سال، قد 47/6 ±00/159سانتی¬متر، وزن66/6 ±82/65کیلوگرم، شاخص توده بدن57/2± 06/26 کیلوگرم بر متر مربع) و20سالمند سالم غیرورزشکار(میانگین سن72/4 ±15/68 سال، قد 58/32±25/158 سانتی¬متر،وزن 31/8±85/95 کیلوگرم،شاخص توده بدن 64/2±04/27 کیلوگرم بر متر مربع) به¬صورت غیرتصادفی هدفدار در این پژوهش شرکت کردند.جهت ارزیابی ناهنجاری های سر به جلو و شانه¬گرد از نمای¬جانبی، کج¬گردنی و شانه¬نابرابر از نمای¬قدامی، توسط دوربین دیجیتال عکس برداری و با نرم افزار اتوکد زوایای مورد نظر بدست آمد. جهت ارزیابی زاویه کایفوز،لوردوز و اسکولیوز کمری و پشتی از اسپاینال موس و برای زانوی ضربدری و زانوی پرانتزی از کولیس استفاده شد و arm span،قد نشسته،قد ایستاده با استفاده از مترنواری اندازه¬گیری شد¬.تجزیه و تحلیل آماری که با استفاده ازآزمون¬های tمستقل و همبستگی صورت گرفت، نشان دادکه زاویه کیفوز، لوردوز اسکولیوز پشتی ورزشکاران کمتر از غیر ورزشکاران بود (05/0 > p). ورزشکاران نسبت به غیرورزشکاران بیشتر به عارضه سربه¬جلو،شانه نابرابر و کج گردنی دچار بودند (05/0 > p). بین مشخصات آنتروپومتریکی قد ایستاده، قد نشسته و arm span با ناهنجاری¬های کایفوز، لوردوز،اسکولیوز پشتی و کمری رابطه معنی-داری وجود نداشت (05/0 > p). براساس نتایج بدست آمده، در گروه سالمندان ورزشکار میزان ناهنجاری کمتر بوده است. اگرچه برای نتیجه¬گیری کلی نیاز به تکرار مطالعه در گروه¬های وسیع¬تر باشد.