ترانه¬ها دل¬سروده¬های ناب و بی¬پیرایه¬ای هستند که معمولاً افراد عوام و گمنام آنها را سروده¬اند. از این¬رو، با احساسات باطنی و اندیشه و زندگی مردم هر قوم پیوند ناگسستنی دارند و به عنوان میراث فرهنگی و ادبی اقوام، بیانگر آرزوها، عواطف، آرمان¬ها، انتظارات، روحیات و نیازهای آنها هستند. این سروده ها از انواع ادبیات عامیانه به شمار می آیند و تحقیق درباره آنها علاوه¬بر فایده ادبی و ارزش زبان¬شناسی، از نظر مردم¬شناسی و شناخت خرده فرهنگ ها نیز اهمیت فراوانی دارد. در بررسی و تحقیق ترانه های اقوام قبل از هرچیز گردآوری آنها مهم است. زیرا بدون تدوین آنها هرگونه اظهارنظر در این خصوص ناتمام است. برخی از ترانه های تالشی جمع آوری و مکتوب شده اند و شماری دیگر هنوز تدوین نشده اند. در تحقیق حاضر سعی شده است علاوه بر منابع مکتوب و پراکنده، به صورت میدانی بخش قابل توجهی از ترانه های تالش جنوبی جمع آوری شود. در تنظیم و نگارش این پایان نامه، ابتدا درباره ترانه و ترانه¬سرایی و سابقه آن در ایران، موقیعت جغرافیایی تالش، اهمیت و جایگاه زبان تالشی بحث کرده ایم، سپس با طبقه بندی ترانه های تالشی براساس موضوعات مختلف فرهنگی و اجتماعی، و آوانویسی و برگردان فارسی آنها کوشیده ایم درباره مضامین، ارزش ادبی، هنری و مردم شناسی آنها نیز سخن بگوییم. در این تحقیق مشخص می شود اغلب ترانه های تالشی در قالب دوبیتی سروده شده اند. اغلب این دوبیتی ها دستمایه موسیقی و آواز هستند. از نظر زبانی بیشتر این سروده ها متحول شده اند هرچند کلمات و ترکیباتی کهن در بین آنها دیده می شوند. ترانه های تالشی در عین سادگی، حاوی بسیاری از اطلاعات ارزشمند در حوزه مسائل فرهنگی، اجتماعی، تاریخی، و باورهای مذهبی است. واژگان کلیدی: ترانه، تالشی، تالشی¬جنوبی، تحلیل ادبی و زبانی، مردم¬شناسی.