زنبور پارازیتوئید trichogramm brassicae bezdenko (hym.: trichogrammatidae) از نظر فناوری تولید انبوه، وسعت کاربرد، انتشار وسیع جغرافیایی و استعداد بینظیر در سازگاری نسبت به شرایط مختلف اقلیمی، در جایگاه ممتازی قرار دارد، که به راحتی روی میزبان آزمایشگاهی، بید آرد ephestia kuehniella zeller (lep.: pyralidae)، پرورش داده می شود. به منظور بهینهسازی پرورش انبوه زنبور پارازیتوئید، تاثیر جیره های غذایی بر شایستگی پرورش بید آرد و زنبور پارازیتوئید آن، t. brassicae، در شرایط دمای 1±25 درجه سلسیوس، رطوبت نسبی 5±60 درصد و دوره نوری 14 ساعت روشنایی و 10 ساعت تاریکی مطالعه شد. بید آرد با رژیم های متفاوت، متشکل از نسبت های مختلف آرد گندم، آرد جو، آرد ذرت، گلیسرین، مخمر نان و سبوس گندم، پرورش یافت. نتایج نشان داد که حشرات پرورش یافته روی رژیم های حاوی گلیسرین و مخمر، بیشترین وزن 10 حشره کامل، تعداد حشرات کامل خارج شده از شفیره و وزن 100 تخم را داشتند. میزان تخم گذاشته شده در رژیم های مختلف توسط شب پره، تفاوت معنی دار نداشت. طول دوره ی رشدی شب پره، برای رژیم آرد ذرت، بیش از سایر رژیم ها بود (53/0±90/65 روز). در نهایت چهار رژیم برتر برای پرورش بید آرد، به عنوان میزبان زنبور پارازیتوئید انتخاب شد؛ بر اساس آزمایشات، تیمار حاوی میزان بیشتری آرد گندم به همراه آرد جو و گلیسرین، بیشترین (23/1±05/11درصد) و تیمار حاوی آرد گندم کمتر، کمترین میزان پارازیتیسم را در نسل چهار داشتند (7/0±58/5 درصد). تیمار حاوی آرد گندم به همراه آرد ذرت و تیمار حاوی آرد جو به همراه گلیسرین، نسبت به دیگر تیمارها، درصد تفریخ بیشتری را در نسل دوم (78/4±5/64 و 92/5±45/55 به ترتیب) و چهارم (41/10±39/59 و 71/4±22/73، به ترتیب) داشتند. در تیمارهای مختلف، درصد تفریخ زنبورهای ماده، تفاوت معنی داری در نسل دوم و همچنین در نسل چهارم نشان نداد. در نتیجه، بهترین بستر برای پرورش بید آرد و افزایش کیفیت تکنولوژی پرورش و تولید انبوه زنبور پارازیتوئید، مخلوطی از آرد گندم، سبوس گندم، آرد جو، مخمر نان وگلیسرین (5/41: 2: 5/43: 3: 10%، به ترتیب) معرفی می شود.