حکم قاضی در غیاب مدعی علیه را حکم غیابی گویند. برای فصل نزاع میان افراد، اصل، حضور طرفین در جلسه ی دادرسی است. اما برخی موارد دادرسی بدون حضور یکی از طرفین دعوی تشکیل می گردد. این امر یکی از موضوعات حائز اهمیت در قضا است. در این پایان نامه که به روش توصیفی، تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای صورت گرفته است، هدف بیان حکم شرعی دادرسی غیابی با استفاده از ادله ی شرعی است، و در آن به مبانی دادرسی غیابی و ادله ای که فقهای امامیه و حقو دانان برای تجویز دادرسی غیابی به آن تمسک کرده اند اشاره شده است. از مجموع مطالب و استدلال ها این نتیجه به دست آمد که دادرسی غیابی در حقوق مربوط به حق الناس در همه ی موارد جایز است ولی در حقوق دووجهی تنها در حق الناس جایز است و در مورد حق الله جایز نیست.

دوران کودکی به عنوان دوران رشد و نیز مقطعی که بزرگسالان تعیین کنده ترین نقش را در تصمیم گیریها بر عهده دارند، سرشار از فرصتها و تهدیدهاست. ارزشهای خاص دوران کودکی ما را وا می دارد تا برخوردی دقیقتر و حساسیتی بیشتر در مقابله با تهدیدها داشته باشیم؛ از مهمترین آنها ، سرگشتگی کودک معاصر در جامعه ای پرشتاب و خود محور است که توانایی تمرکز بر کودک و همگامی در شناخت و کشف دنیای درونیش را نداشته و به همین منظور مراکز بسیاری را چون بازاداشتگاه هایی جذاب برایشان در نظر می گیرد تا بیش از نیمی از اوقات روزانه شان را در آنها سپری کنند. ولی تا چه میزان این مراکز که با اراستگی ظاهری بسیار ساخته شده اند، ارزشهای مبتنی بر خواسته ها و نیازهای خردسالان را در برنامه ریزی و طراحی رعایت کرده اند و باعث اعتلای روح و روان آنان خواهند بود . توجه به پرسش فوق ما را بر آن میدارد تا با توجهی نو به آنچه تاکنون کرده ایم ، تلاشی دوباره در جهت طراحی وساخت فضاهایی معمارانه ، مبتنی بر نیازها وحساسیتهای خاص خردسالان داشته باشیم . پیشرفتهای بسیار در علوم روانشناسی و رفتاری ، چون روانشناسی رشد ، روانشناسی کودک و نوجوان ، نظریه های تعلیم وتربیت و تعریفهای جدید خلاقیت و فرآیند آن میتواند بسته مناسبی برای طراحی و خلق اینگونه از فضاها باشد. فضاهایی که گرچه به ناچار شکل گرفته اند ولی امروزه جزءلاینفک از جامعه اند که در صورت بهینه سازی میتوانند فرصت مناسبی در اعتلای روحی و روانی نسل آینده جامعه باشند.