امروزه به دلیل محدودیت های ناشی از توسعه ناکافی شبکه انتقال و سیستم، میزان آسیب پذیری سیستم های قدرت افزایش یافته است. بهره¬برداری از سیستم¬های قدرت در نزدیکی مرزهای پایداری می تواند خطر وقوع خروج¬های پی¬در¬پی و در نتیجه فروپاشی کل یا بخشی از این سیستم را به دنبال داشته باشد. از آنجایی که سیستم¬های کنترل و حفاظت فعلی، عملکرد محلی داشته و توانایی مهار پدیده¬های ناپایداری و فروپاشی سراسری را ندارند، سیستم های حفاظت مذکور نمی توانند بطور مطمئنی سیستم قدرت را محافظت نمایند. این نوع سیستم¬ها طوری طراحی نشده اند که کل شبکه قدرت را در مقابل حوادث قابل انتشار در شبکه قدرت حفظ کنند. بنابراین لازم است سیستم حفاظت فراگیری برای جلوگیری از انتشار اغتشاش در کل شبکه ایجاد شود. این گونه سیستم¬ها بایستی دارای سرعت عملکرد بالایی باشند. از جمله حفاظت¬های خاص، می توان به جزیره کردن شبکه قدرت اشاره نمود که به عنوان آخرین راه کار برای جلوگیری از فروپاشی کل شبکه قدرت می تواند بکار گرفته شود. در این روش قبل از آنکه خود شبکه به دلیل وقوع حوادث و اغتشاشات شدید بخواهد به چندین جزیره ناخواسته تبدیل شود، بهره¬بردار سیستم آن را بطور منطقی و مناسب به دو یا چند جزیره پایدار تقسیم می نماید تا از پیامدهای ناشی از حوادث رخ داده شده کاسته شود. در این پایان¬نامه یک ساختار بهینه برای فرآیند جزیره سازی سیستم قدرت ارائه می¬گردد. در ساختار پیشنهادی پس از تعیین ژنراتورهای همپا طرح جزیره سازی برای اهداف مشخص ضمن ایجاد کمترین تغییر بار و تولید و نیز اضافه¬بار در خطوط انتقال تعیین می¬گردد. در این مطالعه از روش همبستگی برای تعیین گروه های ژنراتوری همپا (به عنوان مقدمه جزیره سازی) استفاده می¬شود. راه کارهای مختلف جزیره سازی برای شبکه دینامیکی ieee 39-bus newengland پیاده¬سازی می¬شوند.