مهندسی ارزش عبارت است از روشی جامع و منسجم برای رسیدن به بالاترین ارزش به ازای هر واحد پولی که در یک پروژه هزینه می گردد، به نحوی که اهداف پروژه اعم از کیفیت، مدت پیمان، ایمنی، طول عمر، پارامترهای بهره برداری و سایر اهداف مورد انتظار از یک پروژه حفظ و تا حداکثر امکان پارامترهای مربوطه ارتقاء یابد. در مقایسه با کشورهای توسعه یافته و حتی برخی کشورهای منطقه، مهندسی ارزش در ایران از سابقه طولانی برخوردار نیست، لذا هنوز مشکلات، مسائل و عواملی وجود دارند که سبب می شوند اهداف مهندسی ارزش محقق نگردد و به بیان دیگر این موارد درست در جهت عکس اهداف مهندسی ارزش عمل می نمایند. در این پایان نامه با دیدگاهی ساده و کاملاً عملیاتی، نحوه به کارگیری این تکنیک در پروژه های عمرانی به صورت گام به گام تشریح شده و تجربیات کسب شده از چندین پروژه که در آن ها موضوع بهینه سازی از اهمیت و جایگاه بالایی برخوردار بوده، مرور شده است. نظر به این که رشد و توسعه هر روش نوین و بدیع در کشور، بدون وجود یک پایگاه قانونی مستحکم و قوی امکان پذیر نخواهد بود، لذا جایگاه و بستر قانونی مهندسی ارزش در ایران نیز بررسی شده و مشکلات به کارگیری مهندسی ارزش در پروژه های عمرانی مورد مطالعه دقیق قرار گرفته است. همچنین به مقایسه تجربه ایران و یکی از کشورهای پیشروی منطقه در اجرای دو برنامه مشابه پیاده سازی مهندسی ارزش نیز پرداخته شده که می تواند محک خوبی برای تشخیص میزان موفقیت در این زمینه باشد.