توسعه آلیاژهای برنز¬آلومینیم به¬دلیل استحکام بالا همراه با قابلیت شکل¬پذیری، مقاومت به خوردگی بالا در آب دریا و هدایت الکتریکی مناسب همراه با استحکام باعث شده امروزه مورد توجه محققین و صنعت¬گران قرار گیرد. درتحقیق حاضر آلیاژهایی با درصدهای وزنی متفاوت از عناصر آلیاژی آلومینیم، آهن و نیکل ریخته¬گری شد. پس از آن تاثیر عناصر آلیاژی آهن و نیکل بر ریزساختار وکسر حجمی فازهای تشکیل شده مورد بررسی قرار گرفت. همچنین سختی آلیاژها ریخته شده اندزه¬گیری شد. مورفولوژی نمونه¬های ریخته¬گری شده توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی روبشی مشاهده شدند. جهت تعیین فازهای تشکیل شده از آنالیز تفرق اشعه ایکس استفاده گردید. همچنین به منظور بررسی ضریب انبساط حرارتی خطی نمونه¬ها از دستگاه دیلاتومتری مدل netsch استفاده شد.نتایج حاکی از آن است که اضافه کردن آهن سبب ریز شدن میکروساختار می¬شود. اگر عناصر نیکل و آهن هرکدام به¬طور مجزا در آلیاژ آلومینیم برنز استفاده گردند، باعث کاهش درصد فازآلفا (محلول جامد بین¬نشین آلومینیم در مس) و افزایش درصد فازهای حاصل از واکنش یوتکتوئید می¬شوند. هم¬چنین اگر این عناصر به¬طور همزمان درآلیاژ آلومینیم برنز استفاده شوند باعث افزایش درصد فاز آلفا می¬گردند. نتایج حاصل از سختی سنجی نشان داد که بیشترین سختی را آلیاژهای حاوی آهن دارند.علاوه بر این ضریب انبساط حرارتی خطی برای فاز آلفا¬ی تشکیل شده، محاسبه گردید که مقدار آن برابر /k1 5-10× 22/1 بود.