یکی از مهم ترین عواملی که ویژگی های کمی و کیفی غلات از جمله ارزن دم روباهی را تحت تأثیر قرار می دهد، تغذیه بهینه می باشد. کاربرد صحیح عناصر غذایی و مواد آلی مورد نیاز گیاه علاوه بر توسعه و رشد و نمو گیاه کارآیی کود را افزایش داده و سبب صرفه¬جویی و عدم آسیب به محیط زیست می گردد. به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف عناصر منیزیم، روی و گوگرد بر عملکرد کمی و کیفی ارزن دم¬روباهی، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک¬های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل(چاه نیمه) اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل کود منیزیم در سه سطح (0، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار سولفات منیزیم)، تیمار کود روی در سه سطح (0، 30 و 60 کیلوگرم در هکتار سولفات روی) و تیمار کود گوگرد در دو سطح (0 و 100 کیلوگرم در هکتار) لحاظ شدند. در این بررسی عناصر ریزمغذی منیزیم، روی و گوگردی در ابتدای بهار به صورت خاکی و با شروع فصل رشد قبل از گل¬دهی مصرف گردید. صفات ارتفاع بوته، پنجه بارور، وزن هزاردانه، عملکرد بیولوژیکی، عملکرد دانه، شاخص برداشت، کلروفیل برگ، غلظت عناصر ریزمغذی موجود در دانه اندازه¬گیری و مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در اکثر پارامترهای مورد اندازه¬گیری بین تیمارهای اعمال شده با عناصر ریزمغذی نسبت به شاهد اختلاف معنی¬داری بدست آمد به¬طوری¬که بین سطوح مختلف کود منیزیم از نظر ارتفاع بوته، پنجه بارور، عملکرد دانه، شاخص برداشت ، کلروفیل برگ و غلظت منیزیم دانه تفاوت معنی¬داری وجود داشت، اما وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیکی تحت تأثیر کود منیزیم قرار نگرفت. بیشترین عملکرد دانه، پنجه بارور، شاخص برداشت و کلروفیل برگ به تیمار منیزیم و بیشترین ارتفاع بوته به تیمار ترکیبی روی و منیزیم تعلق داشت. بیشترین میزان عملکرد مربوط به تیمار مصرف 100 کیلوگرم در هکتار کود سولفات منیزیم با میانگین 33/329 کیلوگرم در هکتار بود و در تیمارهای اعمال شده با سایر عناصر ریزمغذی اختلاف مشهود نبود. بنابراین، می¬توان نتیجه گرفت که استفاده از عناصر ریزمغذی سبب افزایش ویژگی¬های کمی و کیفی ارزن دم¬روباهی در منطقه مورد آزمایش می¬گردد. که ضرورت مصرف منیزیم و ریزمغذی ها به همراه گوگرد را نشان می دهد.