امروزه گردشگری، پدیده ای جهانی و عامل مهمی در توسعه سیاسی و اجتماعی_ اقتصادی در بسیاری از کشورهاست. در توسعه صنعت گردشگری در هر محیطی نه تنها توجه به پتانسیل های محیطی مهم است بلکه باید ساختار فیزیکی و اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگی ساکنان هر منطقه نیز مد نظر باشد.امروزه صنعت توریسم یکی از مهمترین منابع در آمد زایی کشورها می باشد. شهرهای توریستی نیز در توسعه فیزیکی خود شدیداٌ متأثر از جاذبه های توریستی و سرمایه گذاری در بعد زیر ساخت های توریسم تغییر و تحول می یابند. هدف اصلی این تحقیق بررسی تغییرات کاربری اراضی در ارتباط با صنعت توریسم می باشد. در این تحقیق روند تغییرات کاربری اراضی از دهه 1340 تا1392 با مقایسه اسناد، اطلاعات موجود و کنترل های میدانی با استفاده از نرم افزارgis و اکسل بعمل آمد. نتایج تحقیق در شهر سرعین نشان داد که تا دهه 1340 سرعین روستای کوچکی بوده و بصورت توریستی این شهر مطرح نبوده است. ولی روند تغییرات کاربری اراضی نشانگر سرمایه گذاری در بعد گردشگری آبدرمانی شروع شده بوده است. نتایج بررسی های میدانی و منابع موجود نشان دادکه مقادیر کاربری های زراعی و بایر 340 هکتار، گردشگری 4.5 هکتار، مسکونی 14.5 هکتار و سایر 5 هکتار در سال 1340 بوده است. در سال 1385 از کل مساحت سرعین، اراضی زراعی با 250 هکتار بیشترین کاربری و کاربری های فضای گردشگری با 44 هکتار و مسکونی با 35.5 هکتار در رده های بعدی هستند. در سال 1392کاربریهای زراعی 223.5 هکتار41% گردشگری90.2 هکتار 17% مسکونی 49 هکتار 9% می باشد. مقایسه وضعیت تغییرات کاربری شهری نشانگر توسعه تدریجی بخش گردشگری نسبت به سایر کاربریها بوِیژه از دهه 80به بعد می باشد. با توجه به نتایج بررسی روند تغییرات کاربری اراضی شهر توریستی سرعین و توسعه سریع بخش گردشگری در دهه های اخیر خلاء سازمان مدیریت گردشگری برای مطالعه، طراحی، مدیریت و نظارت بر توسعه فیزیکی آتی شهر و ایجاد هماهنگی در برنامه ریزی شهری سایر ارگانها بیشتر احساس می شود. از بین عوامل مختلف در الگوهای کاربری اراضی شهر سرعین وجود چشمه های آبدرمانی زیاد یکی از موثرترین عوامل در توسعه فعالیتهای گردشگری و ساختارهای مرتبط به آن در الگوی تغییرات کاربری این شهر توریستی می باشد.