نیاز روز افزون جامعه بشری به استفاده از منابع انرژی پاک و ارزان در بخش حمل و نقل در حال افزایش است. یکی از مناسب ترین سوخت های جایگزین، گاز طبیعی می باشد. اما پایین بودن سرعت اشتعال گاز طبیعی باعث می شود که عملکرد موتور پیستونی در دورهای بالا، به دلیل کاهش زمان احتراق، ضعیف شود. اگر گاز طبیعی کامل نسوزد، علاوه بر افزایش مصرف سوخت، آلودگی نیز افزایش می یابد و اثرات گلخانه ای زیادی را در پی خواهد داشت. برای جلوگیری از این اثرات به ناچار مجبور به پیش انداختن زمان جرقه در موتور می باشیم. این کار منجر به افزایش کار منفی در مرحله تراکم می شود، در نتیجه بازدهی چرخه کاهش می یابد، محققان جهت بهبود احتراق گاز طبیعی در دورهای بالا پیشنهاد اضافه کردن هیدروژن به گاز طبیعی را داده اند. در این مقاله تأثیر مخلوط hcng بر عملکرد موتور اشتعال جرقه ای بررسی شده است. با اضافه نمودن هیدروژن به گاز طبیعی خواص شعله وری سوخت به خواص شعله وری بنزین نزدیکتر شده که در نتیجه ی این کار، نیاز به پیش انداختن زمان جرقه، کمتر می شود. یکی از مشکلات اساسی در این راه ذخیره ی هیدروژن به همراه گاز طبیعی در مخزن cng خودرو می باشد. با توجه به اینکه درصد هیدروژن موجود در سوخت hcng کمتر از گاز طبیعی است، استفاده از دستگاه تولید هیدروژن بجای ذخیره ی هیدروژن در مخزن، راهکاری مناسب به نظر می رسد. در این پژوهش تجربی با استفاده از هیدروراکتور، به روش الکترولیز، گاز هیدروژن و اکسیژن (hho)، به مقدارlit/s 0.025 به صورت (on board) از آب تولید می شود. توان الکتریکی مورد نیاز برای این کار w560 است. این انرژی که صرف الکترولیز می شود، توسط دینام (آلترناتور) تامین می شود. گاز (hho) تولید شده به همراه (cng) وارد میکسر شده، و با هوای ورودی به موتور ترکیب می شود. سپس تاثیر گاز (hho) بر پارامترهای بازدهی، توان و آلودگی بررسی شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد، هنگامی که (cng)سوخت موتور است، در دور rpm3000، حداکثر گشتاور ترمزیnm 23 می باشد. با اضافه شدن هیدروژن که، 5% از سوخت را تشکیل می دهد. در این گشتاور ترمزیnm 23، راندمان حرارتی 3% افزایش داشته، در این شرایط کاری موتور، میزان co، 60% کاهش یافته و در ضمن مقدار uhc، نیز 35% کاهش داشته است. به دو دلیل بازده حرارتی افزایش داشته، 1- کاهش نیاز به آوانس و 2- احتراق کامل سوخت است .

در اقتصاد پرچالش کنونی با فشارهای فزاینده محیطی و منابع خارجی محدود، سرمایه در گردش شرکت ها از اهمیت وافری برخوردار است و مدیریت بهینه سرمایه در گردش در دوره های اقتصادی مختلف، می تواند به عنوان یک مزیت رقابتی برای شرکت ها محسوب گردد و از سوی دیگر عملکرد مالی و ارزش اقتصادی آنها را بهبود بخشد. از این رو در پژوهش حاضر سعی شده است تا ارتباط بین مدیریت سرمایه در گردش و ارزش افزوده اقتصادی در چرخه های تجاری مختلف، مورد بررسی قرار گیرد. برای انجام پژوهش حاضر نمونه ای از 77 شرکت از میان شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در دوره زمانی 1378 تا 1390 به شیوه حذف نظام مند انتخاب گردیده است. چرخه تبدیل وجه نقد، دوره وصول مطالبات، دوره پرداخت بدهی ها و دوره گردش موجودی کالا به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند و متغیر وابسته، ارزش افزوده اقتصادی می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش رگرسیونی و مدل داده های ترکیبی (پانل) و برای آزمون فرضیه ها از آزمون های چاو، هاسمن و والد استفاده شده است. همچنین تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزارهای excel و eviews انجام گرفته است. نتایج حاصل از آزمون فرضیه ها نشان می دهد که در طول دوره رکود اقتصادی، ارتباط بین برخی از متغیرهای سرمایه در گردش و ارزش افزوده اقتصادی به عنوان معیار عملکرد افزایش می یابد. علاوه بر این یافته های پژوهش حاکی از این است که در طول دوره رونق اقتصادی، این ارتباط کاهش می یابد. در خصوص بعضی از متغیرهای سرمایه در گردش، دوره رکود و رونق اقتصادی تأثیر معناداری بر رابطه آنها با ارزش افزوده اقتصادی نداشته است. واژگان کلیدی: مدیریت سرمایه در گردش، ارزش افزوده اقتصادی، چرخه های تجاری، چرخه تبدیل وجه نقد