خوشه های باز نمونه های آماری شاخصی از ستاره ها که دارای فاصله، سن و فلزیت یکسان هستند فراهم می کنند. بنابراین آنها آزمون های خوبی برای تئوری های مربوط به تشکیل ستاره، تابع جرم اولیه ستاره ای و تحول ستاره ای هستند. تشخیص اعضای خوشه به طور خاصی برای خوشه های نزدیک آسان است به این دلیل که آنها دارای حرکت خاصه ی متوسط بزرگی هستند که اجازه می دهد ستاره های عضو خوشه به طور موثری از ستاره های زمینه جدا شوند. در این کار، اطلاعات نورسنجی و حرکت خاصه ی خوشه های کندو و آلفای برساووش را از کاتالوگ ppmxl دریافت کردیم. بعد از آزمون های اخترسنجی و نورسنجی و حذف ستاره های زمینه با استفاده از نمودار چگالی سطحی، به تعداد ??? و ??? ستاره ی عضو به ترتیب در خوشه های آلفابرساووش و کندو رسیدیم. کاهش جرم متوسط بر حسب شعاع خوشه حضور پدیده تفکیک جرمی را در این دو خوشه نشان می دهد. تابع جرم این خوشه ها مطابق با توزیع های توانی دو تکه ای است. نقطه شکست این دو تابع جرم برای خوشه های کندو و آلفا برساووش به ترتیب در 69 /0 و 0/57 جرم خورشید قرار دارد. شیب های تابع جرم در بازه ی ستاره های کم جرم برای خوشه های کندو و آلفابرساووش به ترتیب 0.10 ± 0/85+ و 0/09 ± 0/80+ شد و برای بازه ی مربوط به ستاره های سنگین به ترتیب 0/20 ± 2/66+ و 0/10 ± 2/23+ گردید. شیب این توابع جرم به شدت تخت است. درنهایت با استفاده از شبیه سازی مونت کارلو و محک کولموگروف - اسمیرنف کسر دوتایی های این خوشه ها را تخمین زدیم. بر اساس روش شبیه سازی ما, کسر دوتایی ها در ناحیه ی قدری مربوط به رشته ی اصلی برای خوشه های آلفابرساووش، خوشه ی پروین و کندو به ترتیب 11 ± 28 ، 10 ± 41 و 6 ± 39 درصد به دست آمد. همچنین مقادیر شیب تابع جرم برای ستاره های کم جرم به صورت واضح تغییر کرد. شیب در ناحیه ستاره های کم جرم از مقدار 0/69 به 0/98، از 0/80 به 1/11 و از 0/85 به 1/17 به ترتیب برای خوشه ها ی پروین, آلفابرساووش و کندو تغییر کرد. برای جرم های ستاره ای سنگین این کمیت از مقدار 2/83 به 2/94، از 2/32 به 2/16 و از 2/66 به 2/60 به ترتیب برای خوشه ها ی پروین، آلفابرساووش و کندو تغییر کرد.