اسلام نظری، زنان را نیم‎ساز پیکره وجودی بشر معرفی نموده و از همین جهت حقوق و تکالیف ویژه‎ای برای ایشان مطرح کرده است. این حقوق و تکالیف، از جانب حضرت حق و از زبان معصومین:بیان می‎شده و طی قرون متمادی، توسط دانشمندان مسلمان تشریح گشته است. سپس، با رسیدن صدای اسلام به غرب و پدید شدن حس کنجکاوی غربیان در شناخت دین مبین، این تفکر ایجاد می‎گشته که در راستای شناخت و الگو پذیری و یا تسلط یافتن بر تمدن اسلامی، باید که اسلام نظری را خوب شناخت. از اینرو گروهی از دانشمندان غربی تحت عنوان ((اسلام شناس)) متبحر گشتند و پژوهش‎های اسلام شناسانه آنان ادامه یافت تا که امروزه بخش بزرگی از آن پژوهش‎ها صرف دریافتن حقوق زن در اسلام شود. در این پژوهش بررسی می‎گردد تا روشن شود، آنچه مستشرقان درباره حقوق اجتماعی زن در قرآن و ( به تبع آن) اسلام نظری بیان می‎دارند چه می‎باشد و دارای چه رویکرد‎هایی است، سپس نقدی صورت می‎گیرد تا میزان صحت گفته‎های ایشان از دیدگاه اسلام نظری روشن گردد و در نهایت نتیجه گرفته می‎شود که بخشی از مستشرقان تنها به بیان ساختار مساله زن در قرآن و اسلام می‎پردازند، بخشی دیگر مستیقیما به بیان انتقاد درباره دیدگاه‎های قرآنی اسلامی می‎پردازند و بخشی دیگر، در قالبی به ظاهر دلسوزانه، با زیر سوال بردن تشریح حقوق زن که توسط دانشمندان مسلمان بیان شده، استفاده از هرمنوتیک و برداشت متنی( بدون در نظر داشتن ابزار فهم اسلامی چون ادبیات، رجال درایه و...) و گاهی با استفاده از سخنانی بدون ارجاع علمی، به تحمیل دیدگاه‎های خویش بر آیات قرآن می‎پردازند و آنچه را از دیدگاه اسلام تکلیف معرفی شده و یا به هیچ روی مجوزی در انجام آن داده نشده، به عنوان حق زن در اسلام نظری معرفی نمایند.