تصمیم گیری در مورد پرداخت سود تقسیمی یکی از مهم ترین تصمیماتی می باشد که شرکت با آن مواجه است. به طوریکه، سود تقسیمی به سیاست سرمایه گذاری شرکت بستگی دارد و شرکت هایی که فرصت های سرمایه گذاری (رشد) و سودآوری دارند، سود را به عنوان یک منبع تأمین مالی تلقی می کنند. از اینرو مدیران ( با هدف حداکثر کردن ثروت سهامداران ) همواره باید بین علایق مختلف سهامداران تعادلی برقرار نمایند ، تا هم فرصتهای سودآور سرمایه گذاری را از دست نداده باشند و هم سود نقدی مورد نیاز برخی از سهامداران را بپردازند . عقیده بر این است که اعلام سود تقسیمی به عنوان یک پیش بینی کننده مطلوب از عملکرد مالی آتی شرکت ها است. شواهد حاکی از آن است که تحلیل میزان سود تقسیمی و تغییرات آن در طول زمان می تواند اطلاعات مفیدی در مورد عملکرد مالی شرکت و توانایی آن در ایجاد جریان نقدی آتی، به سرمایه گذاران ارائه کند. هدف اصلی این پژوهش، بررسی تأثیر سیاست پرداخت سود سهام بر عملکرد شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، برای 129 شرکت، طی سال های 1385-1391 می باشد. برای این منظور، رابطه بین متغیرهای سیاست پرداخت سود سهام و عملکرد شرکت ها به روش رگرسیون به ظاهر نامرتبط جهت تخمین چهار معادله به صورت همزمان مورد استفاده قرار گرفته است. که در این راستا، سیاست پرداخت سود سهام با استفاده از نسبت پرداخت سود تقسیمی و برای عملکرد شرکت، با استفاده از سه معیار بازده دارایی، بازده حقوق صاحبان سهام و نسبت ارزش بازار هر سهم به ارزش دفتری آن در نظر گرفته شد. نتایج تخمین معادلات مدل، حاکی از آن است که بین متغیرهای نسبت پرداخت سود تقسیمی و بازده دارایی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. این ارتباط مستقیم و معنی دار بین متغیرهای نسبت پرداخت سود تقسیمی و نسبت ارزش بازار هر سهم به ارزش دفتری آن نیز وجود دارد، اما بین متغیرهای نسبت پرداخت سود تقسیمی و بازده حقوق صاحبان سهام رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد.