گوسفند به عنوان حیوانی اهلی برای قرن ها نقش مهمی در تامین منابع غذایی مردمان سرزمین فلات ایران بر عهده داشته است و این ناحیه به عنوان منشا این گونه به شمار می رود. در بین نشانگر های ژنتیکی، توالی یابی ژنوم میتوکندری یکی از بهترین و رایج ترین روشها برای طبقه بندی ژنتیکی جمعیت ها و گونه های نزدیک به هم، بررسی امکان اشتقاق گونه های مختلف از یک جد مشترک، مطالعه رابطه فیلوژنی هر موجود با سایر گونه ها و نژادها و دستیابی به راهکارهایی برای حفظ ذخایر ژنتیکی می باشد. هدف از این تحقیق تعیین توالی ناحیه hvr1 از ژنوم میتوکندری یکی از نژاد های گوسفند بومی ایران (گوسفند مغانی) می باشد. برای انجام این تحقیق تعداد 10 عدد نمونه خون از هر دو جنس از گوسفندان غیر خویشاوندجمع آوری شد. پس از استخراج dna از آنها، ناحیه مورد نظر توسط پرایمرهای اختصاصی با تکنیک pcr تکثیر شده و بعد از بدست آمدن بهترین جواب در pcr، تعیین توالی شد. پس از تعیین توالی، با مقایسه توالی hvr1 از ژنوم گوسفند مغانی با توالی ناحیه مشابه از ژنوم گوسفندان سایر نژاد ها از مناطق مختلف جهان، مشخص شد این نژاد متعلق به گروه هاپلوتیپی a می باشد، از مقایسه توالی ناحیهhvr1 گوسفند مغانی با منطقه مشابه در گروه هاپلوتیپی a از ژنوم گوسفندان سایر نژاد، نزدیکی آن با نژاد بلوچی ایران و یک نژاد از ترکیه تعیین شد که به دلیل مکان زیستی این نژاد از نظر جغرافیایی دور از انتطار نبود همچنین تجزیه و تحلیل نمودار فیلوژنی رسم شده برای گروه هاپلوئیدی a نشان داد حتمالاً قوچ و میش اوریال به عنوان منشا نژاد بلوچی و نزادهای آسیایی مورد مطالعه مطرح است و این نژادها از آن مشتق شده اند. در نهایت توالی به دست آمده از این منطقه برای اولین بار در بانک ژن با کد دسترسی fj531545 ثبت و نام گوسفند مغانی برای اولین بار در بانک جهانی ژن آورده شد و این نژاد به انجمن های بین المللی معرفی شد.

بدین منظور رکوردهای عملکرد جمع آوری شده توسط مرکز اصلاح نژاد مرغ بومی فارس در طی سالهای 1367 تا 1381 استفاده شد. پس از برآورد مولفه های (کو) واریانس و پارامترهای ژنتیکی صفات با مدل حیوانی تک متغیره و چند متغیره و الگوریتم reml با استفاده ازdfreml برآورد گردید. پس از ارزیابی ژنتیکی مرغها وخروسها، تفرق ژنهای عمده برای چهار صفت مورد بررسی با استفاده از 4 روش آماری از قبیل شاخص ژن عمده، آزمونهای نرمالیته، بارتلت و لون بررسی شد. در نهایت پس از محاسبه همبستگی های ژنتیکی و فنوتیپی، روندهای ژنتیکی و فنوتیپی برای صفات نیز محاسبه شد. در مدل آماری مورد استفاده اثرات ثابت نسل و نوبت جوجه کشی درون نسل برای هر چهار صفت معنی دار (01/.p<) بود و برای صفت وزن بدن اثر جنسیت به نیز اضافه گردید. میانگین فنوتیپی صفت وزن بدن 35/840 گرم ، وزن تخم مرغ 84/43 گرم، سن بلوغ جنسی 8484/166 روز و تعداد تخم مرغ 53 بود. همبستگی ژنتیکی وزن بدن با سن بلوغ جنسی، وزن و تعداد تخم مرغ به ترتیب 11/.-، 5/. و 03/. بود. همبستگی ژنتیکی بین سن بلوغ جنسی با وزن و تعداد تخم مرغ به ترتیب 09/. و 69/.- بود. همچنین همبستگی ژنتیکی بین صفت وزن تخم مرغ و تعداد تخم مرغ 21/.- بود. همبستگی فنوتیپی بین صفت وزن بدن و صفات سن بلوغ جنسی، وزن و تعداد تخم مرغ به ترتیب 16/.، 36/. و 1/. بود و همبستگی فنوتیپی بین سن بلوغ جنسی و صفات وزن و تعداد تخم مرغ به ترتیب 11/. و 63/.- بود. همبستگی فنوتیپی بین صفت وزن تخم مرغ و تعداد تخم مرغ 1/.- بود. نتایج آزمون نرمالیته حاکی از تفرق ژنها برای 4 صفت اقتصادی در مرکز اصلاح نژادی فارس بود. آزمون بارتلت و لون برای همگنی واریانسها در داخل خانواده های ناتنی خروسها نشان داد که واریانس در داخل این خانواده ها همگن نبوده و آماره های ²? برای آزمون بارتلت و لون در سطح 1% معنی دار بودند. آزمون فین برای صفاتasm ، en و bw رابطه خطی– انحنایی بین واریانس داخل خانواده ها و میانگین آنها را نشان داد، ولی برای ew این رابطه وجود نداشت. نتایج آزمونهای نرمالیته، بارتلت و لون حاکی از تفرق ژنها با اثرات عمده بر روی صفات asm ,enوbw بود در حالی که برای صفتew تنها آزمون فین اثر ژن عمده موثر بر این صفت را تایید نکرد. در روش شاخص ژن عمده نتایج حاکی از عدم وجود ژن عمده در مدل تک متغیره و چند متغیره بود. روند ژنتیکی برای صفات وزن بدن، وزن تخم مرغ، تعداد تخم مرغ افزایشی و نامنظم بود و برای سن بلوغ جنسی منظم وکاهشی بود. روند فنوتیپی برای وزن بدن، تعداد تخم مرغ نامنظم و سن بلوغ جنسی کاهشی و نامنظم بود و برای وزن تخم مرغ نا منظم وافزایشی بود.

ژن pou1f1 (pit-1 یا ghf-1) به عنوان یکی از اعضای خانواده فاکتورهای رونوشت برداری ژن pou، عمدتا در غده هیپوفیز بیان شده و یک تنظیم کننده مثبت برای هورمون رشد، هورمون پرولاکتین، هورمون محرک تیروئید، خود pou1f1 و همچنین ژن های مربوط به رسپتورهای هورمون آزادکننده هورمون رشد (ghrh-r) می باشد. برای این منظور پس از استخراج dna به روش نمکی، از 95 نمونه خون گوسفندان ماکویی نر و ماده متعلق به مرکز اصلاح نژاد ماکو، واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تکثیر قطعه bp 295 ازdna (بخشی از اینترون 2، اگزون 3 و بخشی از اینترون 3) توسط یک جفت آغازگر اختصاصی طراحی شده، استفاده شد. بررسی چندشکلی فرم فضایی رشته های منفرد محصولات واکنش زنجیره ای پلیمراز توسط ژل پلی آکریلامید 6% و رنگ آمیزی نیترات نقره انجام شد. درنهایت 4 الگوی باندی متفاوت aa، ab، cc و cd بترتیب با فراوانی های 45/0، 073/0، 44/0 و 037/0 مشاهده شدند. فراوانی آللهای a، b، c و d بترتیب 4895/0، 0368/0، 4579/0 و 0158/0 محاسبه شد. تنوع ژنتیکی برای این ژن 53/10% بدست آمد. نتایج نشان دادند که تعادل هاردی – واینبرگ در جمعیت مورد مطالعه گوسفندان ماکویی وجود ندارد. ارتباط معنیداری (05/0>p) بین ژنوتیپ ها و وزن بدن در نه ماهگی و یکسالگی، میانگین افزایش وزن روزانه از سه الی شش ماهگی، میانگین افزایش وزن روزانه از شش ماهگی الی یکسالگی، ارتفاع از جدوگاه، ارتفاع از کپل و دور بیضه در یکسالگی مشاهده شد. دامهای با ژنوتیپ cc دارای میانگین وزن نه ماهگی و وزن یکسالگی بیشتری (به ترتیب 8/33 و 75/44 کیلوگرم) و دامهای با ژنوتیپ aa دارای کمترین میانگین (به ترتیب 88/27 و 74/39 کیلوگرم) بودند. دامهای با ژنوتیپ ab وcd بترتیب دارای بیشترین (25/110 گرم) و کمترین (95/58 گرم) میانگین افزایش وزن روزانه از سه الی شش ماهگی بودند. در مورد صفت میانگین افزایش وزن روزانه از شش ماهگی الی یکسالگی دامهای با ژنوتیپ cd و aa بترتیب دارای بیشترین (51/83 گرم) و کمترین (93/59 گرم) میانگین بودند. همچنین در مورد صفات ارتفاع از جدوگاه و ارتفاع از کپل دامهای با ژنوتیپ cc دارای بیشترین (به ترتیب 27/69 و 22/71 سانتی متر) و دامهای با ژنوتیپ ab دارای کمترین (به ترتیب 67/61 و 6/65 سانتی متر) میانگین بودند. برای صفت دور بیضه ژنوتیپ های cd و ab بترتیب دارای بیشترین (55/20 سانتی متر) و کمترین (31/13 سانتی متر) میانگین بودند. نتایج بطور کلی نشان می دهند ژنوتیپ های ژن pou1f1 می توانند نشانگرهای مولکولی مفیدی در زمینه ی اصلاح نژاد دامها باشند.

هدف از این تحقیق اخیر بررسی چند شکلی ژن فاکتور رشد شبه انسولین 1 در گوسفندان نژاد ماکویی به روش pcr -sscp میباشد. با توجه به اینکه ژن igf-i یافاکتور رشد شبه انسولین که بر روی کروموزوم شماره 3 گوسفند قرار دارد،یکی از ژن های کاندیدا برای نرخ رشد و تولید گوشت بوده و در تزاید و تمایز سلول های غدد پستانی و پس روی این اندام حایز نقش مهمی میباشد. به منظور بررسی چند شکلی ژن igf-iاز تعداد100 رأس گوسفند نر و ماده ماکویی ایستگاه اصلاح نژاد گوسفند ماکویی در ماکو به طور تصادفی خونگیری شد. استخراج dna و واکنش زنجیره پلی مراز (pcr) جهت تکثیر قطعه 265 جفت بازی از اگزون1 این ژن انجام گرفت. برای استخراج dna از روش میلر و همکاران (1998)استفاده شد. چند شکلی فضایی تک رشته ای (sscp) محصولات pcr تعیین شد. برای این جایگاه از ژن igf-i دو آلل b,a به ترتیب با فراوانی های73/0و 27/0 بدست آمد. برای ژن igf-i سه الگوی باندی( ژنوتیپ )i3، i2 و i1 با فراوانیهای 06/0،42/0 و 52/0 به ترتیب ، بدست آمد. برای مشاهده قطعات حاصل، از ژل اکریل آمید و رنگ آمیزی نیترات نقره استفاده گردید. آزمون کای-اسکوار برای توده مورد مطالعه نشان داد که جمعیت در تعادل هاردی-واینبرگ قراردارد (p>0/05)که به نظر می رسد روش های انتخاب و یا عوامل بر هم زننده تعادل در این جمعت به طور معنی داری اعمال نشده است. بر اساس این نتایج متوان گفت که تنوع ژنتیکی اگزون 1 این ژن در گوسفند ماکویی نسبتا بالا بوده که میتوان در برنامه های انتخاب و اصلاح نژادی مد نظر قرار گیرد.

در تحقیق حاضر اثر عوامل مادری بر صفات میانگین وزن تخم مرغ ( در سنین 30،28و 32 هفتگی)، وزن بدن در سن هشت هفتگی، سن بلوغ جنسی و تعداد تخم مرغ حاصل از اطلاعات 19 نسل (سال1380 تا 1389) مرغان بومی استان مازندران و 9 نسل (سال1380 تا 1389) مرغان بومی استان یزد مورد بررسی قرار گرفت. پارامتر های ژنتیکی و فنوتیپی با استفاده از مدل حیوانی با روش حداکثر درستنمایی محدود شده (reml) و بیزی براورد شد. شش مدل حیوانی مختلف با و بدون در نظر گرفتن اثر عوامل مادری برازش شده و با توجه به مقدار لگاریتم درستنمایی مناسبترین مدل انتخاب گردید. وراثت پذیری براورد شده برای مرکز مازندران با استفاده از روش remlو بیزی یکسان براورد شدکه این مقادیر به ترتیب 55/0، 22/0، 15/0 و 39/0 برای صفات متوسط وزن تخم مرغ، وزن هشت هفتگی، تعداد تخم مرغ و سن بلوغ جنسی براورد شد.مقادیر براورد شده برای وراثت پذیری برای داده های مرکز یزد به ترتیب41/0، 16/0، 15/0 و 23/0 برای صفات متوسط وزن تخم مرغ، وزن هشت هفتگی، تعداد تخم مرغ و سن بلوغ جنسی بود که این مقادیر با استفاده از روش بیزی به ترتیب 42/0، 16/0، 15/0 و 24/0 براورد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که منظور نکردن اثرات مادری در مدل باعث براورد بیش از حد مولفه های واریانس ژنتیک افزایشی و وراثت پذیری مستقیم برای صفات مورد مطالعه می شود اما منظور کردن اثرات مادری بدون در نطر گرفتن کواریانس بین اثر عوامل مادری و مستقیم باعث براورد کمتری از وراثت پذیری مستقیم ومادری شده است. در این تحقیق نتایج حاصل از روش remlو بیزی تفاوت زیادی با هم نداشتند .

چکیده طیور بومی از ذخایر مهم ژنتیکی به شمار می روند که به عنوان سرمایه های ژنتیکی ملی مطرح هستند و نگهداری آن ها از نظر حفظ تنوع زیستی بسیار با اهمیت است. امروزه با کشف توالی¬های موجود در میتوکندری امکان بررسی ژن¬های کنترل کننده موجود در این اندامک به عنوان یکی از دیدگاه¬های جدید و مهم مطالعات ژنتیکی در آمده است. بررسی ژنوم میتوکندری در یک نژاد و مقایسه آن با سایر نژادها می تواند شاخص مناسبی از میزان تنوع موجود در آن جمعیت را ارائه دهد. این پژوهش با هدف تعیین توالی بخش hvr-i از ناحیه d-loop ژنوم میتوکندری مرغ بومی فارس صورت گرفت. به این منظور از تعداد 20 قطعه مرغ بومی فارس به طور تصادفی خون گیری انجام شد. پس از استخراج dna از خون کامل، ناحیه hvr-i با استفاده از آغازگرهای اختصاصی تکثیر و سپس توالی یابی شد. در کل 12 عدد توالی با کیفیت مناسب به دست آمد. تعداد 3 هاپلوتیپ از بین توالی های مورد بررسی مشخص شد که دارای 5 جایگاه چند شکل (snp) بودند. این تغییرات به طور عمده از نوکلئوتیدهای شماره 217 تا 446 مشاهده شدند. درخت فیلوژنی پس از اخذ توالی های مشابه ژنوم میتوکندری دیگر نژادهای موجود در بانک جهانی ژن ترسیم شد. نتایج فیلوژنی مشخص کرد که مرغ بومی فارس ایران با مرغ بومی کشور آذربایجان، لگهورن سفید، مرغ ابریشمی، مرغ جنگلی خاکستری (سونراتی)، پلیموتراک پر خط دار، مرغ بومی مرندی و مازندرانی ایران در یک دسته قرار دارند. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که مرغ فارس ممکن است دارای برخی شباهت های ژنتیکی با این نژادها باشد. کلمات کلیدی: ژنوم میتوکندری- تعیین توالی- ناحیه بسیار متغیر 1 (hvr-i)- ناحیه d-loop- فیلوژنی

استفاده از اسپرم های تعیین جنسیت شده می تواند به عنوان ابزاری کار آمد برای پیشرفت ژنتیکی گاوهای شیری و افزایش تلیسه های جایگزین به کار گرفته شود. در این پژوهش، نرخ گیرایی، جنسیت گوساله، سخت زایی و مرده زایی در تلیسه های هلشتاین با استفاده از اسپرم های تعیین جنسیت شده بررسی شد. این مطالعه با استفاده از اطلاعات مربوط به 120 گله تحت پوشش تعاونی کشاورزان و دامپروران صنعتی وحدت اصفهان که شامل 73115 رأس تلیسه تلقیح شده با تعداد 3529 پایوت اسپرم تعیین جنسیت شده و 69431 پایوت اسپرم معمولی در بازه زمانی بهار 1369 تا بهار1392 بوده، انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از اسپرم های تعیین جنسیت شده از سال 1386 به بعد شروع شده و میزان استفاده از آن در تلیسه ها و گاوها (در تمام شکم ها) به ترتیب برابر 78/96 و 22/3 درصد بود. میزان استفاده از اسپرم های تعیین جنسیت شده در تلیسه ها در تلقیح های اول، دوم، سوم، چهارم و پنج به بالا به ترتیب برابر 1/83، 4/11، 39/1، 39/0 و 48/0 درصد بود. متوسط نرخ گیرایی در تلیسه ها برای اسپرم های معمولی و تعیین جنسیت شده به ترتیب برابر 58 و 41 درصد بود. نرخ گیرایی و ماده زایی به طور معنی داری تحت تأثیر گله، دفعات تلقیح، سال و فصل تلقیح، نوع اسپرم و سن در زمان تلقیح قرار گرفت (0001/0p<). همچنین نرخ گیرایی در دفعات مختلف تلقیح سیر نزولی داشته که در تلقیح اول، دوم، سوم، چهارم و پنج به بالا به ترتیب برابر 63، 59، 52، 51 و 43 درصد بود. نرخ ماده زایی در هنگام استفاده از اسپرم تعیین جنسیت شده، 82 درصد بدست آمد. سخت زایی و مرده زایی به طور معنی داری تحت تأثیر گله، نوع اسپرم، سن در زمان تلقیح منجر به آبستنی، جنسیت گوساله و دوقلوزایی قرار گرفت (0001/0p<). صفات سخت زایی و مرده زایی در تلیسه ها با استفاده از اسپرم تعیین جنسیت شده نسبت به اسپرم معمولی کاهش یافته، که میزان سخت زایی برای اسپرم های تعیین جنسیت شده و معمولی به ترتیب برابر 8/5 و 6/8 درصد و میزان مرده زایی نیز به ترتیب برابر 7/9 و 13 درصد بدست آمد. میزان مرده زایی و سخت زایی در تولدهای دوقلو به استثنای تلیسه هایی که با استفاده از اسپرم تعیین جنسیت شده تلقیح شده بودند، فراوان تر بود. نرخ مرده زایی در گوساله های ماده تک قلو به میزان 7/2 درصد بیشتر از گوساله های نر بود. در مجموع مشکلات تولد با استفاده از اسپرم های تعیین جنسیت شده نسبت به اسپرم های معمولی کاهش پیدا کرده بود.

. این مطالعه به منظور تعیین توالی بخش hvr-iاز ناحیه d-loop ژنوم میتوکندری مرغ دشتیاری بومی ایران، تعیین میزان تنوع موجود در این جمعیت و ترسیم رابطه فیلوژنی آن با سایر نژادهای مرغ انجام گرفت. در این تحقیق تعداد 20 نمونه مرغ بومی دشتیاری مورد بررسی قرار گرفت. توالی 455 نوکلئوتید برای تجزیه و تحلیل مورد استفاده قرار گرفت. پس از استخراج dna با استفاده از پرایمرهای اختصاصی، قطعه مورد نظر به طول 450 جفت باز با تکنیک pcr تکثیر شد. محصولات pcr پس از خالص سازی و رقیق شدن، با پرایمرهای فوق توالی یابی شدند. این توالی ها ابتدا با یکدیگر و سپس با اطلاعات موجود در بانک ژن مقایسه شده و پس از ثبت در بانک ژن با استفاده از برنامه نرم افزاری همردیف شده و درخت فیلوژنی ترسیم گردید. پس از توالی یابی ناحیهhvr-i ، 6 هاپلوتیپ و 8 جایگاه چندشکلsnp) ) در نمونه ها تشخیص داده شد.

در این پژوهش تنوع ژنتیکی مرغان بومی گردن لخت با استفاده از تجزیه و تحلیل ژنوم میتوکندری مورد بررسی قرار گرفت. یک قطعه 455 جفت بازی از ناحیه d-loop ژنوم میتوکندری 10 مرغ گردن لخت توالی‏یابی شد. در کل دو هاپلوتیپ شناسایی شد. تنوع هاپلوتیپی و تنوع نوکلئوتیدی در مرغان بومی گردن لخت به ترتیب 01591/0 ± 3556/0 و 002356/0 ± 003133/0 بود. پس از اخذ توالی‏های مشابه ژنوم میتوکندری دیگر نژادهای موجود در بانک جهانی ژن درخت فیلوژنی با استفاده از آن‏ها ترسیم شد. نتایج فیلوژنی مشخص کرد که مرغ بومی گردن لخت با مرغ بومی مرندی، لاری، فارس، مازندرانی، پیلموت‏راک و مرغ جنگلی خاکستری در یک دسته قرار دارند. بنابراین می‎توان نتیجهگیری کرد که مرغ گردن لخت احتمالاً واجد برخی شباهت‎های ژنتیکی با این نژادها می‎باشد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.