در دهه های اخیر روش تراکم دینامیکی روش مناسبی برای بهسازی خاک به شمار می رود. کاربرد این روش در ابتدا به خاک های دانه ای خشک محدود می شد اما به تدریج در خاکهای دانه ای اشباع، خاکهای رسی سیلت دار، خاک های بادرفتی و ضایعات حاصل از معادن و ساخت و ساز گسترش زیادی پیدا کرد. در این روش که شامل پرتاب کوبه های متوالی سنگین از ارتفاع مشخصی برروی خاک می باشد، عمق بهبود مناسبی در حدود 6 الی 9 متر حاصل می شود. تاکنون مطالعات عددی و آزمایشگاهی زیادی در زمینه بررسی پارامترهای طراحی این روش در خاکهای متفاوت صورت گرفته است. به دلیل ارتعاشات زیاد تولید شده در این عملیات ناشی از امواج سطحی و آثار مخرب آن، تاکنون مطالعات زیادی در زمینه فاصله ایمن کوبش از سازه های متفاوت برروی زمین های مسطح صورت گرفته است. اما تاکنون مطالعه ای در مورد اتمام عملیات تراکم در مجاورت شیروانی ها انجام نشده است. در این تحقیق، با استفاده از نرم افزار المان محدود و مدلسازی دو بعدی، عملیات تراکم دینامیکی در مجاورت شیب های ماسه ای که دارای ضریب اطمینان استاتیکی یکسان می باشند، مدلسازی شده است. 3 حالت انرژی کوبش برای این مدلسازی در نظر گرفته شده که برای هر حالت یک ارتفاع شیروانی در نظر گرفته شده و در هر حالت زوایای شیروانی متغیر می باشد. همچنین در هر مدل فواصل کوبش از لبه شیب از یک تا 33 متر متفاوت می باشد. به منظور تعریف فاصله ایمن مناسب، شش معیار برای پایداری شیروانی در نظر گرفته شده است. در این معیار ها تغییرمکان افقی شیروانی و سرعت ماکزیمم ذرات روی شیب با معیار های تغییرمکان و سرعت مجاز مقایسه شده است. همچنین کانتور های کرنش پلاستیک اصلی ماکزیمم در شیروانی ها ترسیم شده و پایداری شیروانی بر اساس گسترش کامل این کانتورها در ارتفاع شیروانی مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین از پارامترهای اصلی در طراحی تراکم دینامیکی که شامل عمق فروچاله و تراکم مورد نیاز در لایه های خاک می باشد برای تعریف فاصله ایمن استفاده شده است. در انتها فواصل ایمن معرفی شده از معیارهای گفته شده مقایسه می گردد و فاصله ایمن مناسب تعیین می گردد.