یکی از مسائل مهم در جریان صید ماهی سفید توسط تور گوشگیر زمان طولانی برداشت است که علاوه بر اعمال استرس بیشتر در ماهیان گرفتار شده در تور، در مواردی باعث بروز پدیده خفگی و مرگ ماهی در آب می گردد. نظر به اهمیت و عمومیت این رخداد، در تحقیق حاضر به مطالعه اثرات مرگ ماهی سفید) ( rutilus frissi kutum در تور گوشگیر بر کیفیت و ماندگاری آن در یخچال، با تعیین دو تیمار ماهی زنده صید شده (خفگی در هوا) و تیمار ماهی مردهصید شده (خفگی در آب) توسط تور گوشگیر در 30 عدد ماهی، با شرایط محیطی مشابه و به صورت همزمان پرداخته شده است. بررسی شاخص های شیمیایی (رطوبت کل، ظرفیت نگه داری آب، ph، شاخص تیوباربیتوریک اسید، مجموع بازهای ازته فرار و میزان اسیدهای چرب آزاد)، آزمون میکروبی (جمعیت باکتریایی کل و سرمادوست)، آزمون رنگ سنجی روی پوست و فیله (شامل فاکتورهای روشنایی، قرمزی،زردی،ته رنگ، اشباعیت رنگ و میزان سفیدی)، آنالیز بافتی فیله ( شامل سختی، انسجام، چسبندگی، الاستیسیته، و قابلیت جویدن) و ارزیابی حسی ( شامل بافت، بوی آبشش، ظاهر آبشش، وضعیت چشم و ظاهر عمومی) در طول یک دوره نگه داری به مدت 12 روز صورت پذیرفت. براساس نتایج این تحقیق در میان این شاخص ها، میزان بازهای ازته فرار، تیوباربیتوریک اسید،اسیدهای چرب آزاد،whc ، ph و جمعیت بار باکتریایی کل دارای اختلاف معنی دار در بین تیمارها مشاهده شد. در آزمون رنگ سنجی فیله میزان روشنایی، سفیدی و ته رنگ، در آنالیز بافتی فاکتورهای سختی و قابلیت جویدن، و در ارزیابی حسی پارامترهای بافت و ظاهر آبشش، بین تیمارها دارای اختلاف معنی دار بودند که مؤید گسترش فعالیت اتولیتیکی، تغییرات سیستم های پروتئینی و پیشرفت فساد بود. نتایج آنالیز بافتی، بافت تیمار زنده را بهتر و پایدارتر نشان داد و بنابراین می تواند خواص کاربردی بیشتر و مؤثرتری را ارائه دهد. به طورکلی تیمار ماهی زنده صید شده مدت ماندگاری بیشتری نسبت به تیمار ماهی مرده صید شده داشت.