هدف این تحقیق بررسی رابطه انحراف از وجه نقد بهینه برآورد شده و بازده آتی سهام در شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است. در این تحقیق، ابتدا وجه نقد بهینه (قابل قبول) برای شرکت ها برآورد شده و در ادامه به بررسی این موضوع پرداخته شده است که آیا بازده آتی سهام، زمانی که یک واحد تجاری از سطح وجه نقد بهینه برآوردی منحرف می شود، تحت تأثیر قرار می گیرد یا خیر؟ بدین منظور عواملی نظیر اهرم مالی، بازده بازار، فرصت های رشد، جریان نقد حاصل از عملیات، نسبت پرداخت سود تقسیمی و اندازه شرکت به عنوان عوامل تأثیرگذار در تعیین وجه نقد بهینه در نظر گرفته شد. در این تحقیق با استفاده از داده های 119 شرکت موجود در بورس اوراق بهادار تهران در دوره زمانی 1386 تا 1391 به بررسی این موضوع پرداخته شد. این تحقیق بر پایه داده های تلفیقی موردبررسی قرارگرفته است. نتایج تحقیق نشان داد متغیرهای اهرم مالی، تأثیر منفی معنادار و اندازه شرکت، فرصت های رشد، نسبت پرداخت سود تقسیمی و جریان نقد حاصل از عملیات تأثیر مثبت معناداری بر وجه نقد بهینه دارد اما شواهد کافی در مورد تأثیر منفی متغیر بازده بازار بر نگهداری وجه نقد یافت نشد. همچنین نتایج فرضیه های تحقیق نشان داد که انحراف مثبت از وجه نقد بهینه تأثیر منفی معنادار بر بازده آتی سهام دارد اما انحراف منفی از وجه نقد بهینه تأثیر منفی معنادار بر بازده آتی سهام ندارد و همچنین یافته های تحقیق نشان داد که انحراف مثبت از وجه نقد بهینه بر بازده آتی سهام تأثیر بیشتری نسبت به انحراف منفی از وجه نقد دارد.