این پژوهش با هدف بررسی رابطه هوش اخلاقی با شادکامی و خودتنظیمی انجام شد. جا معه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد فسا در سال 93-92 بودند که 250 نفر آنها با روش نمونه گیری در دسترس از بین جامعه آماری دانشجویان انتخاب شدند. ابزار های اندازه گیری دارای روایی و پایایی قابل قبولی بودند. جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه هوش اخلاقی لنیک و کیل(2005) ، شادکامی آکسفورد و خودتنظیمی بوفارد(siq)(1998) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه به شیوه گام به گام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد بین هوش اخلاقی و شادکامی رابطه معناداری وجود دارد و هوش اخلاقی توانایی پیش بینی معنادار شادکامی را دارد. همچنین نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین هوش اخلاقی و خودتنظیمی نیز رابطه معناداری وجود دارد.