یکی از مهم ترین پیامدهای رشد شتابان شهرنشینی و توسعه فیزیکی شهرهای کشور در دهه های اخیر، از هم پاشیدگی نظام توزیع خدمات عمومی شهری می باشد. توزیع نابرابر خدمات و امکانات و کاهش عدالت اجتماعی و به عبارتی عدالت فضایی ، مدیریت شهری را نه تنها در ارائه خدمات شهری به شهروندان با مشکل روبرو ساخته، بلکه امنیت شهری را نیز در مناطق مختلف تحت تاثیر قرار داده است. در این پژوهش، هدف، بررسی اثربخشی عدالت اجتماعی (عدالت فضایی)، بر امنیت شهری در کلانشهر اهواز است. بدین جهت سه فرضیه در رابطه با عدالت اجتماعی و امنیت شهری و رابطه این دو مقوله با یکدیگر در حیطه موضوع مطرح گردید. این پژوهش از نوع نظری – کاربردی است و روش انجام آن به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. اطلاعات این پایان نامه از روش کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده از مدل چند معیاره تاپسیس و همچنین نرم افزارهای arc gis و spss استفاده گردیده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که منطقه 2 شهر اهواز جزء مناطق برخوردار و منطقه 6 جزء مناطق غیربرخوردار می باشد. همچنین منطقه2 جزء مناطق ناامن و منطقه 6 جزء مناطق امن شهری به حساب می آید. از سوئی رابطه معنادار و مستقیمی بین عدالت اجتماعی (عدالت فضایی) و جرایم در بین مناطق مورد مطالعه مشاهده می شود.