آنچه در باب معاملات و بویژه در انعقاد عقود ضروری است اعلام اراده متعاملین می باشد و صرفا هر روشی که عرفا موجب هدایت انشاء باشد می تواند به عنوان اعلام اراده در معاملات مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بر مبنای اصل حاکمیت اراده ، قصد انشایی طرفین به وجود آورنده عقد در عالم اعتبار است، اما برای تاثیر آن شرایطی لازم است. ایجاب و قبول بیانگر قصد طرفین می باشد و باعث هدایت انشای عقد می باشد. مسئله ایجاب، در حقوق ایران و همچنین توسط حقوقدانان مورد توجه قرار گرفته است، علاوه بر این در کتب فقهی نیز به آن پرداخته شده است .کنوانسیون بیع بین المللی کالا نیز در مواد ( 15و 16و 17و18و24) به آن پرداخته است.