چکیده: استرس پوسچرال در اثر ریسک فاکتورهای ارگونومیکی محیط کار که شامل: سرعت بالای کار، پوسچر نامناسب بدنی، اعمال نیروی زیاد، استراحتهای ناکافی و کار تکراری بوجود می آید، یکی از شکایات عمده کارگران شاغل در بخش مونتاژ و ماشینکاری در صنایع سازنده قطعات گازسوزاست،که در برخی ایستگاههای کاری دارای صدای بالاتر از 85 دسی بل هستند. از جمله روشهایی که برای ارزیابی استرس پوسچرال بکار می رود، روش qec و شاخص استرین است و روش si برای ارزیابی استرس اندامهای فوقانی بکار می رود. اطلاع از همبستگی بین این دو روش ارزیابی پوسچر و اثر استرس پوسچرال و صدا بر شاخص استرین امری است که دانستن آن موضوع این تحقیق است. مـواد و روش کار: جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه نوردیک صورت گرفت. ارزیابی پوسچر با مشاهده هر وظیفه و تکمیل فرم ارزیابی پوسچر qec و چک لیست si انجام شد. متغیر شدت تلاش با اندازه گیری ضربان قلب فرد درحین فعالیت با دستگاه تست ورزش سنجیده شد و شاخص بورگ محاسبه و در محاسبه عدد si بکار رفت. آنالیز و تحلیل نتایج با استفاده از آزمونهای من-ویتنی،کروسکال-والیس،ضرایب همبستگی پیرسون و اسپیرمن درمحیط نرم افزاریspss16صورت گرفت. یافتـه ها: بین سابقه کار و درد گردن، درد شانه، درد مچ،ارتباط معناداری بدست آمد. همچنین فراوانی درد اندام تحتانی و زانو در گروههای تحت بررسی یکسان نبوده و معنادار است. یافته ها نشان دادند که افزایش امتیاز پوسچر qec سبب افزایش عدد شاخص استرین هر دو دست می شود. نتایج نشان دادند که افزایش نویز به بالای 85 دسی بل باعث افزایش شاخص استرین می گردد ولی این نتیجه از نظر آماری معنادار نبود. نتیجـه گیری: استرس پوسچرال سبب افزایش شاخص استرین می گردد. همچنین نـویز بالا می-تواند سبب افزایش si گردد ولی میزان افزایش از نظر آماری معنادارنیست.