محدوده مورد مطالعه واقع در شمال و شمال غرب نهاوند، در شمال غرب زون سنندج- سیرجان قرار دارد. بر اساس مطالعات پتروگرافی، مرمرهای این منطقه متحمل سه مرحله دگرشکلی (d1،d2،d3) شده اند. آثار اولین فاز دگرشکلی (d1) به علت شدت فاز دگرشکلی بعدی تا حد زیادی از بین رفته است و شواهد آن انکلوزیون های مرکز پوییکیلوبلاست های آلبیت می باشد که دارای روند متفاوتی نسبت به شیستوزیته اصلی ((s2 می باشند. دگرشکلی d2 با کشیدگی کانیایی اسفن، آمفیبول، کلسیت، دولومیت، فلوگوپیت و کمی کوارتز به موازات سطح محوری چین های نسل دوم، شیستوزیته s2 را به صورت فابریک غالب در منطقه به وجود آورده است. چین های نسل سوم f3)) در طی دگرشکلی d3 به صورت ریزچین و چین های جناغی ایجاد شده اند. این مرمرها تحت تاثیر دو مرحله دگرگونی (m2,m1) نیز قرار گرفته اند. دگرگونی m1 به طور همزمان با دگرشکلی d1 باعث تبلور کانی های کلسیت، دولومیت، زوئیزیت، اسفن، پیروکسن و آلبیت شده است. شواهد دگرگونی m1 وجود ساختار منطقه بندی شیمیایی در بلورهای کلسیت و اسفن، روند متفاوت انکلوزیون های مرکز پویی کیلوبلاست های آلبیت و بلورهای گردشده پیروکسن و زوئیزیت دارای حاشیه واکنشی، است. دگرگونی m2 با فاز دگرشکلی d2 هم خوانی دارد. وجود کانی های کلسیت، دولومیت، آمفیبول، اسفن وفلوگوپیت که تشکیل دهنده شیستوزیته اصلی (s2) هستند، به علاوه انکلوزیون های حاشیه پویی-کیلوبلاست های آلبیت از جمله شواهد دگرگونی m2می باشند. طی دگرشکلی d3 دگرگونی جدیدی رخ نداده است، فقط موجب ایجاد ریزچین ها بر روی شیستوزیته نسل دوم ((s2 شده است . دما و فشار محاسبه شده با استفاده از برنامه ترموکالک نشان می دهد فاز دگرشکلی d1 و پاراژنز کانی ها در دگرگونی وابسته به آن (m1) درشرایط فشار بالا (kbar20) و میانگین دمایی حدود c°650 با 0.3=x_(co_2 ) رخ داده است. دگرشکلی غالب در منطقه نهاوند (d2) و دگرگونی وابسته به آن ((m2 در حد رخساره شیست سبز، دارای دمای حدود°c 450 و فشار kbar3.3 با 0.2= xco2می باشد. مجموعه m1در مرحله فرورانش از مراحل تکامل زون سنندج- سیرجان و مجموعه m2 می تواند در اثر بالاآمدگی سنگ های دگرگون شده در فشار بالا در زون فرورانش ایجاد شده باشد.