فرسودگی بافت یکی از مشکلات اساسی و مهم شهرهای کنونی کشور به خصوص بافتهای مرکزی و محله هایی که در بدو پیدایش شهر جز نطفه اصلی شهر بوده می باشد . بطوریکه این محلات و بافتها به دلیل گذار زمان و عدم توجه به آنها و همچنین با روی آوردن قشر مهاجر به آنها بدلیل ارزان بودن ملک در این قسمتها و توسعه شهر به سمت دیگر دیگر رونق و اهمیت گذشته خود را از دست داده و تبدیل به محلاتی قدیمی و از کار افتاده شده اند که به مکان هایی برای گرد هم آمدن اقشار متوسط و رو به پایین جامعه گردیده است. فرسودگی بافت موجب بروز مشکلاتی در تمامی ابعاد می گردد؛ از بعد کالبدی گرفته تا ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطی که نه تنها محله و ساکنین آن را با مشکلاتی حاد روبرو ساخته بلکه محلات اطراف باقرآباد را نیز تحت تاثیر خود قرار داده است. برای بهبود این شرایط با ارائه برنامه ریزی تمهیدات و طرح هایی به افزایش سطح کیفیتهای اجتماعی نظیر سرزندگی،پویایی، هویت، تعاملات اجتماعی و امنیت و مشکلات دیگر کمک گردد. هدف ما از این پژوهش شناسایی و نحوه برخورد با بافت فرسوده به رویکرد توسعه پایدار در محله باقرآباد شهر رشت می باشد. در این محدوده مشکلات فراوان کالبدی، اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی موجب گردیده که ساکنین با کمبود امکانات مختلف روبرو شوند و از سطح زندگی نسبتا پایینی برخوردار شوند. ما با بررسی شرایط موجود و تحلیل آنها به طرق مختلف و ارائه طرح و راه حل ها و ضوابطی به بهبود این شرایط و مشکلات خواهیم پرداخت.