هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه بین سبک های یادگیری کلب، هیجان های مثبت تحصیلی ( لذت و امیدواری ) و هیجان های منفی تحصیلی ( اضطراب، خستگی و عصبانیت) با یادگیری خودگردان در بین دانش آموزان دوره دوم دبیرستان بود. روش: روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دبیرستان های دولتی متوسطه شهر سقز به تعداد تقریباً 7000 نفر در سال تحصیلی 93ـ 1392 بود که 363 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند و به پرسشنامه مقیاس اصلاح شده سبک های یادگیری کلب نسخه های1و3 (2005)، پرسشنامه هیجان های تحصیلی پکران، گوئتز و تیتز و پری (a2002) و پرسشنامه راهبردهای یادگیری خودگردان پینتریچ و دی گروت (1990) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام چند متغیره تحلیل شد. یافته ها: ماتریس همبستگی بین متغیر های پژوهش نشان داد بین سبک های یادگیری کلب با یادگیری خودگردان رابطه معناداری به دست نیامد. متغیرهای لذت، امیدواری با یادگیری خودگردان رابطه مثبت و معنادار داشت و اضطراب، خستگی و عصبانیت با یادگیری خودگردان رابطه منفی و معنادار داشتند که این متغیرها در تعامل باهم 29 درصد از تغییرات یادگیری خودگردان را تبیین می کرد. اما متغیر اضطراب و عصبانیت به علت همبستگی پایین قادر به پیش بینی یادگیری خودگردان نبودند. نتیجه گیری: هیجان های تحصیلی قادر به پیش بینی یادگیری خودگردان هستند که از میان آنها متغیر لذت از کلاس بالاترین قدرت پیش بینی کنندگی را دارد. بنابرین محیط های آموزشی باید به دنبال پرورش هیجان های مثبت و کاهش هیجان های منفی در دانش آموزان از طریق بالا بردن کیفیت آموزش معلمان باشد.کلید واژه ها: سبک های یادگیری کلب، هیجان های مثبت، هیجان های منفی و یادگیری خودگردان