چکیده این مطالعه به بررسی تاثیر روش های شعر (موسیقی) و غیر شعر (موسیقی) در آموزش واژگا ن انگلیسی به زبان آموزان جوان ایرانی (سطح مقدماتی) پرداخته است. همچنین، تاثیر جنسیت زبان آموزان در موفقیت آنها در یادگیری واژگان انگلیسی مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور پاسخگویی به سوالات این تحقیق که به صورت نیمه تجربی انجام شد، 100 نفر زبان آموز در محدوده ی سنی 9 تا 12 سال به طور تصادفی انتخاب و به 2 گروه تجربی (شعر، موسیقی) و2 گروه شاهد (بدون شعر، موسیقی) تقسیم شدند. گروه تجربی که شامل 25 شرکت کننده ی پسر و 25 شرکت کننده ی دختر و گروه شاهد که شامل 25 شرکت کننده ی پسر و 25 شرکت کننده ی دختر بودند، آموزش متفاوتی را برای یادگیری لغت توسط یک مربی دریافت کردند. برای آموزش لغت به گروه تجربی، از شعرهای انگلیسی و برای آموزش لغت به گروه شاهد، از فلش کارت استفاده شد. در این مطالعه، آموزش واژگان برای هر کدام از گروهها تقریبا 12 جلسه به طول انجامید. قبل از انجام این تحقیق، یک آزمون لغت با 40 سئوال طراحی گردید. این آزمون که شامل سوالات 4 گزینه ای، درست یا نادرست و سوالات تطبیقی بود به عنوان پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد. میزان ضریب روایی این آزمون از طریق نرم افزار amos بررسی شد. پیش آزمون این تحقیق که به منظور بررسی تفاوت بین 4 گروه بود در جلسه اول برگزار شد و پس آزمون این تحقیق بعد از آموزش لغت به گروه ها در جلسه آخر برگزار شد. برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده، از تکنیک آماری کوواریانس استفاده شد. نتایج کوواریانس بر نمرات آزمون لغت برای هر 2 گروه تجربی و شاهد نشان داد که هر 2 روش شعر(موسیقی) و غیرشعر(موسیقی) تاثیر مشابه و مثبتی از لحاظ آماری در یادگیری واژگان انگلیسی زبان آموزان ایرانی داشته است. همچنین، زبان آموزان دختر بیشتر از روش شعر(موسیقی) و زبان آموزان پسر بیشـتر از روش های غیر شعر(موسیقی) بهره برده اند. این تفاوت ممکن است به دلیل تفاوت در نوع شخصیت، سبک، نگرش و احساسات دو جنس بوده است. یکسان شدن نتیجه این تحقیق برای هر 2 گروه تجربی و شاهد به این معنا نیست که به کار بردن شعر (موسیقی) سودمند نبوده و مانعی برای یادگیری واژگان زبان انگلیسی می باشد، بلکه به این معناست که استفاده از شعر در پژوهش حاضر ظاهرا برتر از روش غیر شعر نبوده است.