گر چه سقط جنین در جهان، در بین زنان زیاد رخ می دهد ولی مطالعات اندکی ، از تجربه زیسته زنان در این مورد صورت گرفته است. در ایران نیز به دنبال تحولات اجتماعی و اقتصادی عصر حاضر، سقط جنین ارادی و پنهانی افزایش یافته است. هدف از این تحقیق ، بررسی تجربه زیسته زنان در سقط جنین ارادی و روشن نمودن زوایای پنهان و ناگفته تجارب آنان می باشد. همچنین درک و تصور زنان از این پدیده و شناخت عمیق علل و عوامل موثر در زمینه خانواده و جامعه و حالات و احساسات درونی زنان بررسی شده و در ضمن شناخت راهکارها و استراتژی های زنان در مواجهه با این پدیده و پیامدهای حاصله از آن مطالعه شده است. این مطالعه به روش کیفی، با نمونه گیری هدفمند وگلوله برفی و در دسترس، با مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته ، با یازده زن در سنین باروری (21 -39 ساله)، ساکن تهران که حداقل یک بار تجربه سقط جنین داشته و حاضر به همکاری شده اند صورت گرفته است. در این تحقیق دریافتیم که : زنان ازسقط جنین به عنوان روشی جهت حل مشکل فرزند ناخواسته و رهایی و آسایش خود و خانواده خویش با هرتوجیهی استفاده نموده، و در این فرایند، جهت کسب تأیید و توجیه خویش، رضایت و حمایت همسر خویش را به هر نحو جلب نموده و تا آنجا که ممکن است این مسئله را از اطرافیان مخالف ، پنهان می سازند، و پذیرای کلیه پیامدهای آن می باشند و این پیامدها در اکثر زنان مثبت تلقی می شوند. نتایج این مطالعه به طور وضوح "خودمحوری زنان" را در این گروه نشان داده، همچنین بیشترین علل و عوامل موثر بر پدیده سقط جنین، حول محور"علل وشرایط مادری " بوده و می توان گفت زنان در عصر حاضر در پی "تحقق حداکثری انتظارات" مدرن خویش در خانواده و جامعه بوده که متعاقب "تغییرجهانی تفکر و بینش" در زنان و مادران و تضعیف ارزش های سنتی جامعه، ایجاد شده است.