پسا استعمارگری روشی است که تاثیر استعمارگری را بر روی مردم استعمار شده بررسی می کند. این روش روابط انسانی بین استعمارگر و استعمار شده را به چالش میکشد و سعی بر دوباره بوجود آوردن راههای فرهنگی مبنی بر نگریستن یا نگریسته شدن مردم یک مستعمره تاکید میکند. نقد آفریقایی-آمریکایی یکی از زیر شاخه های مطالعات پسا استعماری است. این نقد بر علیه نژاد پرستی و تعصبات نژادی بحث و گفتگو، و رنجها و محدودیت های تحمیل شده بر سیاهان ساکن آمریکا را آنالیز میکند. این پایان نامه سعی دارد تا اثرات وحشتناک زندگی کردن در یک جامعه نژاد پرست و اینکه چگونه نژاد پرستی باعث نا امیدی ونابودی یک فرد میشود را در رمانهای "پسر بومی" و "پسر سیاه: تاریخچه ای از دوران جوانی و کودکی" ریچارد رایت بررسی کند. این پایانامه قصد دارد با بکار بردن مفهوم "دوگانگی هویت" دابیلیو. ای. دی. دو بوا و "درونی سازی سرکوب" سوزان لیپسکی به سوالات زیر پاسخ دهد: چگونه تبعیض و سرکوب نژادی منجربه بوجود آمدن دوگانگی هویت و درونی سازی سرکوب در یک شخص میشود؟ و به چه نحوی درونی سازی سرکوب توسط افراد سیاه پوست بعنوان محصول سرکوب نژادی در آنها تجربه میشود؟ یافته های این تحقیق موید این مطلب است که آفریقایی-آمریکایی ها درشرایطی زندگی میکنند که مشابه آنچه یک فرد استعمار شده در کشورش تجربه میکند، می باشد. آنها همان احساس بیم و هراس، خشم، و دوگانگی خویشی را که یک فرد استعمار شده تجربه میکند را تحمل میکنند. زندگی در یک جامعه نژادپرست هویت آنها را به چند تکه تقسیم میکند، که این دوگانگی خویش میتواند منجر به عواقب جبران ناپذیری شود