چکیده انتقال سلول های قرمز خون نوعی سلول درمانی است و به دلیل پاسخ سامانه ایمنی میزبان در برابر گروه‏های خونی فرعی دهنده، به عنوان یک مشکل مهم، به خصوص برای بیماران نیازمند به دریافت مکرر خون (مانند افراد مبتلا به تالاسمی) مطرح است. یک روش پیشنهادی برای حل این مشکل، پوشش‏دهی پادگن‏های سطح سلول های قرمز خون با اتصال کووالانسی متوکسی پلی اتیلن گلایکول (mpeg) است. متوکسی پلی اتیلن گلایکول برای اتصال به سطح سلول قرمز خون، نیاز به فعال سازی دارد. یکی از نمونه های mpeg فعال شده با استفاده از سوکسینیمیدیل والرات (sva) فراهم می شود. با توجه به زمان آبکافت 6/30 دقیقه ای sva که نسبت به فعال کننده های دیگر بالاتر است، از mpeg-sva در این پژوهش استفاده شد. هدف از این پژوهش، تعیین زمان نگه داری سلول های پگیله شده پیش از تزریق و زمان موثر آن در شرایط درون تنی بود. بدین منظور در شرایط برون تنی، بازده پگیله کردن سلول های قرمز خون انسانی با سه روش شمارش سلول-های آزاد منعقد نشده پس از رنگ آمیزی با تریپان آبی، آزمون فلوسایتومتری و سنجش کیفی ارزیابی شد. زمان 18روز به عنوان زمان مناسب برای ذخیره سازی سلول های پگیله شده در شرایط آزمایشگاهی به دست آمد. همچنین، پس از تعیین غلظت مناسب 15میلی گرم بر میلی لیتر از mpeg فعال شده برای پگیله کردن سلول های قرمز خرگوشی، با ردیابی سلول ها در شرایط درون تنی، زمان موثر 14 روز برای سلول های پگیله شده تعیین شد. همچنین، نتایج بررسی خواص بیوشیمیایی سرم خرگوش ها در 24 ساعت اولیه پس از تزریق، نشان داد که پوشش دهی سلول های قرمز خون به طور قابل توجهی مانع از تحریک سامانه ایمنی میزبان و تخریب آن ها توسط میزبان شده است. در انتها بر طبق ارزیابی های انجام شده در این پژوهش، زمان 9 روز به عنوان زمان مطلوب برای نگه داری سلول های پوشش دار شده پیش از تزریق به بیماران پیشنهاد شد. کلمات کلیدی: سلول درمانی، سلول های قرمزخون، متوکسی پلی اتیلن گلایکول، سوکسینیمیدیل والرات، زمان آبکافت