هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش شادکامی بر سازگاری زناشویی زنان متاهل مراجعه کننده به مراکزمشاوره شهراراک بود. جامعه آماری پژوهش حاضر عبارت بود از کلیه زنان جوان متأهلی که به علت ناسازگاری و نارضایی زناشوئی به مراکز مشاوره شهر اراک مراجعه کرده بودند. حجم نمونه این پژوهش شامل 30 زن جوان متاهل می باشدکه با روش نمونه گیری دردسترس طی فراخوانی که پژوهشگراعلام کرده بود،انتخاب گردیدند .روش انتخاب اعضای گروه، گمارش تصادفی بود، به این معنی که از میان زنان واجد شرایطی که مشارکت در پژوهش را پذیرفتند، تعداد 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب و در مرحله ی بعدی نیز از این تعداد، 15 نفر به صورت تصادفی در گروه آزمایشی و 15 نفر در گروه کنترل جای گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه سازگاری زناشویی اسپانیر استفاده شده است. مراحل اجرای پژوهش عبارت است از:اجرای پیش آزمون،آموزش شادکامی به گروه آزمایشی واجرای پس آزمون.نتیجه تحلیل کوواریانس نشان دادکه آموزش شادکامی باعث افزایش سازگاری زناشویی می شود.همچنین بررسی فرضیه های دیگرپژوهش نشان داد که آموزش شادکامی باعث بالارفتن نمرات گروه آزمایشی درابعادتوافق دونفره،همبستگی زوجین،رضایت وابرازمحبت دونفره می شود.همچنین اثرات این آموزش تا 3ماه پس از آموزش هم همچنان تداوم دارد.