در پایان نامه حاضر به شیوه علمی زبان خارجی در حوزه آواشناسی با تکیه بر نظریه زبان شناسی مقابله ای به توصیف و مقابل? نظام آوایی زبان فارسی با زبان روسی پرداخته شده است. همخوان ها، واکه ها، هجاها، واج-آرایی و تکیه در هر یک از زبان های مذکور به دقت توصیف و سپس با یکدیگر مقابله شدند. آنگاه عواملی که باعث ایجاد دشواری در تلفظ می شوند، شناسایی و سطوح دشواری بررسی شد. هدف از انجام این پژوهش مشخص کردن شباهت ها و تفاوت های نظام آوایی دو زبان در دو سطح زنجیری و زبرزنجیری بود تا مبنایی باشد برای آموزش تلفظ درست و بومی گونه به گویشوران آن زبان. نتایج به دست آمده حاکی از این است که وجود همخوان های ? g, h, ?,در زبان فارسی که زبان روسی فاقد آنهاست، بیشترین دشواری را ایجاد می کند و فقدان واکه ? نیز روس زبانان را در یادگیری زبان فارسی دچار مشکل می کند. به علت تنوع زیاد الگوهای هجایی زبان روسی، الگوهای هجایی زبان فارسی تحت پوشش آن قرار گرفته و مشکلی برای یادگیری روس زبانان نخواهند داشت. حضور برخی از خوشه های دو همخوانی زبان فارسی در واژه ها و فقدان آنها در زبان روسی، فارسی آموزان روس زبان را با مشکل روبه رو خواهد کرد. همچنین وجود تکیه زیروبمی فارسی باعث می شود که روس زبانان تکیه واژه ها را با شدت و دیرش بیشتری ادا کنند و در نتیجه تلفظ آنها توأم با لهجه خواهد بود. بنابراین حوزه های مشکل آفرین، الگوهای هجایی دشوار، واج ها، دشواری های مربوط به تکیه و واج آرایی در جدول های جداگانه با مثال و توضیحات مربوط مشخص شد و بدین ترتیب تصویری جامع از آواشناسی دو زبان ارائه شد. در پایان با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاداتی برای کمک به آموزش بهتر تلفظ و راهکارهای آموزشی تلفظ عنوان شد.