مقدمه: بررسی¬های انجام شده نشان می¬دهند که علی رغم اهمیت سبک زندگی، تاکنون مطالعات اندکی درباره آن صورت گرفته است. سبک زندگی شیوه زیستن و شامل الگوی کامل کنش و واکنش فرد در جهان است که به نظر می رسد در ارتقای میزان سلامت اجتماعی افراد جامعه نقش به سزایی داشته باشد. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه بین سبک زندگی سلامت محور و ابعاد شش گانه آن (تغذیه، فعالیت بدنی، مسئولیت پذیری در قبال سلامت، مدیریت استرس، روابط بین فردی و رشد معنوی) با میزان سلامت اجتماعی و ابعاد آن (انسجام اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی، انطباق اجتماعی و شکوفایی اجتماعی) در بین مردم شهر تالش می باشد. روش تحقیق: مطالعة حاضر، مطالعه ای میدانی و توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش، افراد 15 ساله و بیشتر شهر تالش بوده که با استفاده از فرمول کوکران، 380 نفر به شیوۀ نمونه گیری خوشه¬ای چند مرحله ای، انتخاب شده اند. ابزار مورد مطالعه نیز پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه سبک زندگی سلامت محور (hplpii) و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (1998) می باشد. یافته ها: بین سبک زندگی سلامت محور و ابعاد آن با میزان سلامت اجتماعی مردم شهر تالش رابطة معنی دار مثبت وجود دارد؛ همچنین میزان سلامت اجتماعی در بین مردان، بیش از زنان بوده است و این میزان با سن رابطه معناداری ندارد. در مجموع متغیرهای جنسیت، فعالیت بدنی، مدیریت استرس، روابط بین فردی و رشد معنوی توانستند 3/54 درصد از تغییرات سلامت اجتماعی را تبیین نمایند. نتیجه گیری: با بالا رفتن سطح سبک زندگی سلامت محور، بخصوص میزان فعالیت بدنی، مدیریت استرس، روابط بین فردی و رشد معنوی می توان امیدوار بود که میزان سلامت اجتماعی افراد جامعه افزایش پیدا کند و این مسئله می تواند برای مسئولین مربوطه راهگشا باشد. واژگان کلیدی: سبک زندگی سلامت محور، سلامت اجتماعی، انسجام اجتماعی، مشارکت اجتماعی، تالش.