پیش زمینه و هدف: عقب ماندگی ذهنی یکی از رایج ترین معلولیت های ذهنی است که حدود 3 درصد از جمعیت جهان را تشکیل می دهند. هدف از این تحقیق مقایسه تاثیر برنامه تمرینی ثبات مرکزی و برنامه تمرینی زنجیره حرکتی بسته بر تعادل دانش آموزان کم توان ذهنی بود. مواد و روشها: در این مطالعه که بر روی 45 دانش آموز پسر کم توان ذهنی در سه گروه (کنترل، 15 کم توان ذهنی با میانگین سنی 11/3 ± 23/11 سال، قد 51/7 ± 148 سانتی متر، وزن 13/5 ± 26/35 کیلوگرم)، (ثبات مرکزی، 15 کم توان ذهنی با میانگین سنی 25/2 ± 53/11 سال، قد 02/7 ±150 سانتی متر، وزن 08/7 ± 12/42 کیلوگرم) و (زنجیره حرکتی بسته، 15 کم توان ذهنی با میانگین سنی 25/2 ± 53/11 سال، قد 02/7 ±150 سانتی متر، وزن 08/7 ± 12/42 کیلوگرم) گروه های تجربی 8 هفته و هفته ای سه بار برنامه تمرینی ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته را انجام دادند. در پیش آزمون و پس آزمون تست شارپند رومبرگ برای اندازه گیری تعادل ایستا و تست برخاستن و رفتن برای اندازه گیری تعادل پویای سه گروه مورد بررسی قرار گرفت. از آزمون تحلیل واریانس برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: بین تعادل ایستا با چشم باز (005/0p=) و تعادل ایستا با چشم بسته (000/0p=) گروه تمرینی ثبات مرکزی و گروه کنترل تفاوت معنی داری مشاهده شد. همچنین بین گروه زنجیره حرکتی بسته و کنترل در تعادل ایستا (چشم باز (007/0p= ) و چشم بسته (002/0 p=)) تفاوت های معنی داری مشاهده شد؛ اما بین گروه های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته در تعادل ایستا (چشم باز (910/0p=) و چشم بسته (420/0 p=)) تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در آزمون تعادل پویا بین گروه های ثبات مرکزی و کنترل (000/0p=)، زنجیره حرکتی بسته و کنترل (006/0p=) و همچنین گروه های ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته (002/0p=) تفاوت معنی دار مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: برنامه تمرینی ثبات مرکزی و زنجیره حرکتی بسته تعادل ایستا و پویای دانش آموزان کم توان ذهنی را بهبود می بخشند و از این برنامه ها می توان برای بهبود تعادل دانش آموزان کم توان ذهنی استفاده کرد. واژه های کلیدی: کم توان ذهنی، ثبات مرکزی، زنجیره حرکتی بسته، تعادل ایستا، تعادل پویا